EPISTOLA. ENCYCLICA 135

stus in vobis (1). Qui tamen explere munus queant, nisi prio- res ipsi Christum induerint? atque ita induerint, ut illud Apo- stoli eiusdem usurpare possint: Vivo ego, iam non ego, vivit vero in me Christus (2). Mihi vivere Christus est (3). Quamob- rem, etsi ad fideles omnes pertinet hortatio ut occurramus in virum perfectum, in mensuram aetatis plenitudinis Christi (4) ; praecipue tamen ad illum spectat qui sacerdotio fungitur; qui idcirco dicitur alter Christus, non una sane potestatis commu- nicatione sed etiam imitatione factorum, qua expressam in se Christi imaginem praeferat.

Quae cum ita sint, quae vobis quantaque, Venerabiles Fratres, ponenda cura est in clero ad sanctitatem omnem for- mando! huic, quaecumque obveniant, negotia cedere necesse est. Quamobrem pars potior diligentiarum vestrarum sit de se- minariis sacris rite ordinandis moderandisque, ut pariter inte- gritate doctrinae et morum sanctitate floreant. Seminarium cor- dis quisque vestri delicies habetote, nihil plane ad eius utilitatem omitientes, quod est a Tridentina Synodo providentissime con- stitutum. - Quum vero ad hoc ventum erit ut candidati sacris initiari debeant, ne quaeso excidat animo quod Paulus Timo- theo perscripsit: Nemini cito manus imposueris (5); illud atten- tissime reputando, tales plerumque fideles futuros, quales fue- rint quos sacerdotio destinabitis. Quare ad privatam quancum- que utilitatem respectum ne habetote; sed unice spectetis Deum et Ecclesiam et sempiterna animorum commoda, ne videlicet, uti Apostolus praecavet, communieetis peccatis alienis (6). - Por- ro sacerdotes initiati recens atque e seminario digressi indu- strias vestras ne desiderent. Eos, ex animo hortamur, pectori vestro, quod coelesti igne colere oportet, admovete saepius, in- cendite, infiammate ut uni Deo et lucris animorum inhient. Nos equidem, Venerabiles Fratres, diligentissime providebimus ne homines sacri cleri ex insidiis capiantur novae cuiusdam ac fallacis scientiae, quae Christum non redolet, quaeque, ñi- ca tis astutisque argumentis, rationalismi aut semirationalismi

(1) Gal. iv, 19.

(2) Gal. ii, 20.

(3) Philipp, i, 21.

(4) Ephes, iv, 13.

(5) I Tim. v, 22.

(6) Ibid.