138 CAPUANA

ditibus beneficii S. Marcelli reservata assignabatur sacerdoti Munno, qui in Capuano Seminario adiutricem operam ad alumnorum aeducationem praestat. Et sacerdos Raphael, cum id ei esset nunciatum, quin quidquam opponeret, acquievit: imo die 10 Iunii 1888, antequam scilicet in beneficii pos- sessionem immitteretur, syngrapham in Curia exaravit, qua pensionem se sua sponte acceptare dicebat, ac libenter re- sponsurum promittebat. Ast in facto non fuit ita ; quia post annum solvere renuit pensionem.

Citatus in Curia a pensionano, momenta quibus suum innitebatur dissensum tum scriptis, tum voce proposuit co- ram tribunali seu quadam commissione ab Ordinario electa et delegata: quae tamen propositas rationes nihil faciendas censuit : imo iam redegerat formalis sententiae schema quo ad pensionem illico atque ex integro pendendam Sacerdos damnabatur.

Ast Emus Archiepiscopus censuit, expediens magis futu- rum simpliciori forma procedere; et idcirco sub die 19 Se- ptembris 1889 litteras Vicarii generalis manu signatas ex- pediri iussit, quibus spatium unius mensis praefiniebat pro solvenda pensione.

Ast sacerdos Raphael quin pareret, maluit ad S. Sedem recurrere, ab eadem suppliciter exoraturus, ut sententia abro- gan tu r praedicta.

Disceptatio Synoptica.

DEFENSIO SACERDOTIS R A P H A E L I S . Impugnaturus itaque ar- chiepiscopale decretum diei 19 Septembris 1889, quo ad pen- sionis solutionem adigebatur, sacerdos Raphael nulla sit in sua origine eoquod non est vera pensio, sed mera spoliatio; per quam titularis ad miseriam et ludibrium redigitur, post- quam Ecclesiae inservient per multos annos. Nam, deductis deducendis, residuae sunt lib. 1389 : ex quibus, si dematur pensio 700 libellarum pro primo et 700 libellarum pro al- tero anno pendenda, non modo nihil erit beneficiato resi- duum, sed aere alieno adhuc ipse gravabitur, quin ei super-