113.

1. O dia Dei potentia,
Entia

Quaeque disponens prudentia,
Summi patris iens ab ore
Rerum fines tenore

Vasto conterminans.
O via, vitae primordium,
Cordium

Lux, umbras abstergens sordium,
Praemonstratus flos Isaiae,
Quem spiritus sophiae

Fecundat germinans.
R O clavis David, quae

claudis aperis
Ut nulli licet,
Scilicet

Cum Ezechiel te praedicet
Principem sedentem in porta,
Quae virtutis est praetorta,

Princeps bac caperis.

2. Danieli lapis inditur,
Finditur

Is de monte, per quem scinditur
Petrae columna visionis,
Quam potens Babylonis

Rex stupet territus.
Moyses, res praevisas ai
Sinai,

Nam in monte rex Adonai
Flagrarat in ignis figura,
Quem non arat ustura,

Rubus emeritus.

R Jeremia, germen

justum, finibus
Nostris edita,
Praedica

Rem natam, vox veridica,
Virgam typicam vigilantem,
Quam in terris conversantem

Prodis hominibus.

3. Zacharias lumen considerat ;;
Qui erat,

Quod vates promsit et viderat?
Sacerdotem magnum in veste
Foeda Jesum, qui teste
Se sic constituitur.

Verbum caro factum qui negat,
Si legat

Dicta patrum, plane congregat,
Quod sit nobis filius datus,
Emanuel vocatus,

Deus quod dicitur.
R Universis haec

praedicat fratribus
Doctor gentium,
Mentium

Cesset hinc error dementium,
Nam negastis filium Dei,
Qui vestris, o Judaei,

Natus est patribus.