140 MELEVITANA

bare. Quare ait, utraque pars titulum vel coloratura afferat, unde eiusmodi observantia sustentetur. Et cum Archiepiscopi postulatis, Praepositus et Canonici iuris sui exercitium, apo- stolicis sanctionibus roboratum et contraria numquam con- suetudine obsoletum, iam opposuerint, perspicuum est causam ad simplex possessorium non esse cohibendam. sed in peti- torio esse quoque praelibandam, iuxta tradita per De Luca De Benef. p. IL disc. 35, n. 3, qui Curiae stylum esse docet « ut concurrentia petitorium ac merita negotii principalis summatim reducantur pro gustu, ad effectum ut facilius idem possessorium decernendum sit illi, cui etiam bonum ius as- sistat, iuxta praxim in proximis terminis tentam per Rotam dec. 102* p- 10 rec. et in aliis ».

Iamvero contendit patronus, Episcopi intentionem iuri communi adversari, quia Episcopi non sunt iure communi ecclesiarum, beneficiorum aut bonorum quorumvis suae dioe- ceseos administratores, sed tutores, iuxta SS. Tridentinae Synodus ordinationes (Sess. HII, cap. 9 de Ref.); quae Or- dinarium loci exactorem constituit rationum, quas talium bonorum administratores eidem singulis annis reddere debent. « Administratores tam ecclesiastici quam laici Fabricae cu- iusvis ecclesiae, etiam Cathedralis, hospitalis, confraterni- tatis, singulis annis teneantur reddere rationem administra- tionis Ordinario ».

Quod autem Episcopo Melevitano iure communi non com- petit, eo minus speciali indultum fuit concessione, contendit patronus. Quia nullum profecto vel ipse attulit eiusmodi ti- tulum, sed simplici facto institit pro manuten tione assertae suae possessionis. Litterarum revera meminit S. C. Episco- porum et Regularium sub 10 et 13 Martii datarum anno 1645; sed eae, quatenus existant, referuntur ad administrationem Mensae Capitularis.

Longe autem melior est, iuxta patronum, conditio Ca- pituli, quae in tuto ponitur, tum Apostolicis Sanctionibus, tum ipsorum Episcoporum recognitionis subsidio. Non est hic sermo de exemptione ab Ordinario quae, utut a Bulla