RESIDENT. ET PRIVAT. FH-ÜCTLÜM. 1 47

îum deerat quaevis legitima Superioris licentia, sed aderat etiam expressa voluntas Episcopi, Canonicum ad residentiam, revocantis.

Deerat insuper quaevis legitima abessendi causa, siquidem ea quae a Canonico A. proferebantur, semel iterumque reiecta iam fuerant a S. C. C. Ea vero quae forte Canonicus A. esset deinde prolaturus, fide destituebantur, utpote in aestu litis ad opportunitatem conquisila.

Neque praetermittebat Orator animadvertere, non quamvis infirmitatem, legitimam esse absentiae causam, sed gravem re- quiri Benedict. XIV. Instit. 107 c. 8 n. 47. Passerin. ad cap. de Cleric. non resid. conci. 5 n. 9. Moneta, Giraldi aliique. Et propter hanc rationem praescribi, ut causa absentiae sit prius a Superiore cognita et probata, ceu docuit Rota in decis. 608 n. 4 p. 1 recent.

Neque requiri tur, prosequebatur, ut absens moneatur ut re- deat et resideat, quasi ita absens puniri non possit nisi consti- tuatur in mora. Giraldi de poenis eccles, p. 2 cap. 3 n. 4. Ferraris Bibliot. Can. verbo Canonici art. 5 n. 18. Benedict. XIV. in Instit. eccles. 107 n. 37 qui refert anno 1573 quaesitum a S. C. C. fuisse « an huiusmodi contumaces et absentes sint prius monendi ad resi- dendum antequam puniantur.... et S. Congregatio censuit non esse monendus aut citandos ad residendum...))

Relate vero ad illud quod ex adverso dicebatur, de Capitulo quod actionem non habet contra capitularem absentem, repo- li ebat, allatos textus ad rem non posse recitari, ex eo quod ibi non de fructuum, sed de beneficii privatione agatur. Et ideo quae ibidem sancita sunt, trahi non posse ad fructuum privationem.

Porro, prosequebatur, eos omnes in iudicio agere posse qui, vel ex lege, vel ex conventione, ius aliquod sibi quaesitum ha- bent. Fructus autem quibus privandus erat Canonicus A. in uti- litatem ecclesiae capitularis cedere debebant. Proindeque ius Ca- pitulo in praesenti casu , agendi contra Canonicum absentem denegari non poterat.

Circa formam vero, quae ex adverso neglecta dicebatur , animadvertebat Defensor, aequivalentem fuisse adhibitam. Capi- tulum enim Canonicum absentem in iudicium vocaverat ut pri- varetur omnibus, vel medietate fructuum iuxta dispositionem Tri- dentini Concilii. Quam citationem esse aequivalentem contendebat illi, quae exprimitur verbis supra relatis, nempe ad allegandam