IMOLEN. 147

Et mox citatam instructionem retinendam esse instar iuris regulae declarari ab ipso Pontifice loc. cit. n. 29 ubi missas perpetuas a manualibus distinguens , animadvertit, quod etsi legitimae causae existant, nihilominus reductio locum obtinere non potest. Si enim res sit, ceu perbelle explicat S. O. Concilii in Compostellana per Sum. prec. proposito die 20 Dec. 1862 de missis manualibus, pro quibus nimirum celebrandis receptae sunt eleemosynae, et earum celebratio neglecta sit; locum obtinere non potest reductio, sed condonatione aut compositione opus est, quae supremo Sanctae Sedis iudicio et auctoritati reservatae sunt. Si vero sit de missis perpetuis inspiciendum est an adsit quispiam qui contingentem redituum imminutionem supplere teneatur; si enim inveniatur aliquis hac obliga- tione adstrictus hic cogendus erit, ut quod contigit de- crementum suppleat.

Quibus pro utraque parte animadversis , enodanda fue- runt proposita

Dubia

I. An et quomodo missarum reductio indulgenda sit in casu?

II. An et quomodo praeteritis omissionibus consulen- dum sit in casu ?

RESOLUTIO. Sacra Ç . Ep. et Reg. re cognita in plena- riis comitiis diei 5 Iunii 1885 respondere censuit: Ad pri- mum: Imputatis Missis a mense Iulio 1884 hucusque non celebratis in compensationem libellarum 628,82, reducen- das esse in posterum Missas ad medietatem, usque ad in- tegram praedictae summae compensationem, facto verbo cum SSmo. Deinceps vero Missas esse celebrandas ad ra- tam reditus cum dupla eleemosyna ad normam resolu- tionis diei 4 Martii 1872 ad dubium III. Ad secundum provisum in primo.

Ex QUIBUS COLLIGES. I. Missarum reductionem, etsi in iure odiosa sit, legitimis intervenientibus causis, a Summo