MELEVITANA 147

Demum patronus ad alteram secundi dubii descendens quaestionem, autumat Episcopo tantum competere ius man- dandi, ut alligantur edicta ad ineundos contractus emphyteu- ticos ; siquidem sicuti iuxta dictamina iuris communis com- petit soli Episcopo ius nominandi et eligendi procuratores bonorum Ecclesiae, etiam vigore- observantiae et consuetu- dinis vigentis ; ita soli Episcopo competit ius mandandi, ut edicta alligantur pro concessionibus emphyteuticis.

Iuxta Oratorem, eadem est quoque observantia, et con- suetudo , quia ex notula concessionum, emphyteuticarum, patet Ecclesiam Collegiatam concessisse in emphyteusim, clausuram, ceu aiunt, ministerio Curiae episcopalis, quae processum explevit pro receptione oblationum, quae execu- tioni mandavit rescripta ss. Congregationum, praevia edicto- rum affixione, quin Capitulum Collegiatae verbum diceret. Idem dicit de fundis ad pia legata et fundationes spectan- tibus, qui vulgo lampade, altari, etc. appellantur; adeo ut post relationem ipsius Eccl. Curiae S. Congr. Episcoporum et Regularium veniam concesserit per rescriptum pro exe- cutione commissum Ordinario Milevitano, sicuti semper pro Ecclesia cathedrali, aliisque Collegiatis locisque piis obser- vatum fuit.

Ceterum, ait, has quaestiones inter sese esse ita conne- xas, ut secunda pendeat a prima. Admissa iurisdictione Epi- scopi super dicta Ecclesia collegiata, profecto apertissime consequitur in concessionibus emphyteuticis, Procuratores omnino pendere ab auctoritate Ordinarii, ad quem spectat ius ordinandi edictorum affixionem.

Quocirca concludit Orator advertens, nullam sibi Capi- tulum vindicare posse ab Ordinario exemptionem, quia Ur- bani VIII Bulla executioni demandata non fuit; Bened. XIV vero Constitutio ; In supremo Apostolatus, hanc concedere non intendebat et si quid privilegii quoad gubernium Eccle- siae oeconomicum impertire voluit, hoc fuit contraria con- suetudine cassatum.

Quibus praenotatis, proposita fuerunt diluenda