MELEVITAN A 153

erat communicatio cum Roma; quod nunc longe aliter* sese habet. Insuper addidit Episcopus, censeo iustitiam non lae- dere, si praecipiam quod volens impedimentum opponere te- neatur prius depositare apud Cancellarium eam pecuniae vim quae satis sit impensis processus prosequendi. Tali modo, qui non fulciantur bono iure, aut moveantur animo vindi- ctae, facilius abstinebunt ab hac oppositione facienda.

Disceptat io Synopt ica

Porro cum, iuxta ea quae relata sunt in folio diei 17 Decembris 1887, multum in hac re iudicis discretioni defe- ratur; adeoque in eius facultate existat moderari aut exa- sperare fatalia prosequendae appellationis; iam apparet quod in materia sumus facultativorum, in quibus iuxta nota prin- cipia, non currit praescriptio. Unde dubitari legitime potest num consuetudo Melitae inolita protrahendi ad annum haec fatalia, legem consuetudinariam, an potius nudum factum •constituat.

His stantibus E E . P P . rogati fuerunt definire

D u b i u m

An et quomodo providendum sit in casu. R E S O L U T I O . Sacra C. Concilii re disceptata sub die 4

Maii 1889 censuit respondere: In decisis; et ad mentem; idest spectare arbitrio Episcopi tempus determinare, quo nisi apostoli et documenta petantur, appellatio deserta habeatur.

Ex QUIBUS C O L L I G E S . I. Salva iuris communis dispositione qua appellanti conceduntur triginta dies ad petendos aposto- los ; esse in facultate Episcopi determinare tempus, quo nisi apostoli petantur, appellatio uti deserta habeatur.

II. Proinde Episcopum melitensem posse pro nihilo habere consuetudinem inolitam in sua Dioecesi et tempus sibi bene- visum determinare, non brevius tamen triginta diebus , in- fra quod evanida appellatio fiat, nisi a sua Curia apostoli et documenta expetita fuerint ad iudicem superiorem de- ferenda.