CUNEEN. 153

conversionis vocant, suam dotem in bonis immobilibus pror- sus a massa distinctam habuisse, quae si iacturam perferre coacta esset, ipsis tantum exinde damnum obvenisset. Ita pariter distributionum massa omnino separatum a singulis praebendis patrimonium modo etiam constituit, cuius immi- nutiones, nulla habita causae ratione, omnes semper aeque pertulerunt.

Quamobrem aliquando accidit, ut quotae a recentiorum canonicatuum fundatoribus in massam collatae detrimentum aliquod acceperint, quin ex eo particulares praebendae ad il- lam redintegrandam adactae fuerint. Hanc vero praxim in capitulo cuneensi etiam nunc pro aliis praebendis vigere af- firmant. Siquidem, aiunt, tres adhuc sunt canonici qui prae- bendas possident a gubernio suppressas et alii duo, qui ca- nonicatus obtinent a patronis redemptus quorum omnium in- tuitu ne hilum quidem massa communis in restitutione ta- xae consecuta est, et qui tamen ad distributiones percipien- das absque discrimine cum aliis admittuntur. Hoc posito cum fiscus prius aliquid et a praebendis et a massa separatim abstulerit et deinde praebendis quod eripuerat reddiderit, nulla est causa cur massa communis ab iis fiat indemnis, quae quod iam suum erat dumtaxat receperunt.

Quis, aiunt, me heri una cum Titio a latronibus spo- liatum hodie vero plene integratum, ad compensandum Ti- tium adiget eo quod ex parte tantum, quin per me steterit, sua recuperavit? Concludunt igitur massae quidem quod suum est deberi, sed id non a praebendis Ghisolfi et Delia Chiesa, verum ab aerario despoliatore esse praestandum.

Praeterea evincere satagunt, massae communis redinte- grationem cum praebendarum detrimento sacris canonibus re- pugnare allato cap. Cum causam 36 De Praeb, et dignit. - i b i - « Consultationi vestrae taliter respondemus, quod nostrae intentionis non extitit, ut pro integratione praeben- dae supradicti canonici, praebenda de novo aliqua sciiidere- tur. » Verum, arguunt, si pro unius integritate praebendae alterius divisio prohibetur, neque massa communis erit hoc