BRUNEN. 153

nominans, sive nominatus teneatur nominationis acceptatio- nem petere a loci Ordinario ».

Demum expostulat Episcopus « ut nominans abstineat ab omni actu, qui praepositis tantum Ecclesiasticis competit» alludens ad insignium traditionem, quam suo arbitratu facere ausa est patronissa; non obstante decessorum patronorum contraria consuetudine. Iamvero Episcopi intentionem iuri communi esse conformem arguitur ex Titulo - De institu- tionibus - ubi, distincta institutione tituli coilativa, ab in- stitutione quam realem vocant seu investit ur am, instaura- tionem, unanimi sententia docent, huiusmodi institutionem non patrono competere, sed ex iure decretalium Archidia- cono, cap. - Ad haec - De off. Archid. - vel Decano seu Praeposito quoad canonicos in capitulum cooptandos, arg. cap. 7 - De concess. I^raeb. - Hodie Archidiaconi cum evanuerit antiqua potestas, institutio realis Episcopo solet reservari. At patronis minime competit, nisi ex privilegio Papae acquisierint, aut legitime praescripserint. Unde con- formis erat iuri communi mos, quem ita narrat Episcopus ». Dum autem ad recentissima usque tempora (patroni) a loci Ordinario, saltem confirmationem petierunt, quam dein se- quebatur per Capituli Praepositum numismatis... traditio etc.

Quibus animadversis, quaesitum fuit quomodo preces es- sent dimittendae.

RESOLUTIO. Sacra C. C. re disceptata sub die 27 Apri- lis 1895 censuit respondere: Affirmative, iuxta petitionem Episcopi.

Ex QUIBUS COLLIGES: I. Nominationes, etiam Canonici titularis, fieri non posse inconsulto Ordinario loci, quo re- peritur Cathedralis aut collegiata Ecclesia.

II. Patronis solam competere nominationem ad beneficium, minime vero institutionem in eodem aut insignium tradi- tionem ; cum id Episcopo competat.

III. Ab eodem Ordinario loci petendam esse acceptatio- nem nominationis, sive a nominando sive a nominato.