154 THEATIN. SEU VASTEN.

» antea erat, remanere debet. Curati coadiutores a parocho » electi, atque ab Ordinario approbati sint oportet, ad quem > Curae methodum iuxta institutiones a rege approbatas et > ss. Ecclesiae canones praecipere spectat etc. » Duobus hisce facti argumentis archipresbyter innixus, absque ulla erroris formidine concludi posse edisserit ius eligendi paro- chos coadiutores non ad Capitulum sed ad Archipresbyterum pro tempore privative pertinere, et Archiepiscopum nullum aliud ius sibi arrogare valere, quam ut coadiutores ab Ar- chipresbytero electos approbet.

QUAE FAVORE ARCHIEPISCOPI FACERE VIDENTUR. Archie- piscopus in sua informatione H. S. O. porrecta, sermonem instituens circa parochorum coadiutorum electionem, denegat, quod ii, ceu ex adverso asseritur, per 76 annorum spatium ab Archipresbytero pro tempore electi fuerint. Imo affirmat hoc ius ad Archiepiscopum, spectare, idque dubio procul scatere ait patentibus Uteris, a Vicario Generali B. ad Archi- diaconum sub die 20 Martii 1849 scriptis, in quibus nomine et ex mandato Theatini Archiepiscopi praescribebatur , ut quidam Sacerdos nomine C. ad Ecclesiam Collegiatam s. Io- seph loco Canonici B. tamquam Oeconomus coadiutor mit- teretur.

A veritate pariter abhorrere subdit quod Archipresbyter affirmat, nempe ab anno 1849 parochos coadiutores ab eo iugiter electos fuisse. Animadvertit enim Archiepiscopus, quod huiusmodi electiones non quatenus Archipresbyter, sed quatenus Vicarius generalis Archiepiscopi loco ipse peregit; quandoquidem in facto esse subdit ipsum fere semper Vicarii generalis ufficio functum fuisse.

Neque ipsius causae suffragari urget literas quas capta occasione innovationis circa curam animarum in statutis a capitulo inductae , Curia sub die 20 Novembris 1855 ipsi scripsit ; siquidem harum literarum sensus longe alius ab eo est, quem Archipresbyter ipse tribuere conatur. Perpendit enim quod tunc temporis Archiepiscopus Theatinus praescri- bens ut circa Curae exercitium nihil innovaretur, et omnia