154 EX S. C. CONCILII

ciamus non satis constare de nullitate matrimonii, de quo agitur ideoque sententiam Versaliensem esse reformandam ».

Huic sententiae non acquievit actrix, et statim apud S. Sedem appellationem interposuit, quam revera non est prosequuta nisi duobus post annis.

Disceptatio Synoptica.

M ULIERIS DEFENSIO. Magdalenae patrocinatores tria in capita salebrosam quaestionem dispescunt, atque primo pro- bant vim et metum in themate fuisse sufficientem ad ma- trimonium dirimendum, ipso orationis exordio monent ma- trimonium solo consensu contrahi, et plena debere securi- tate gaudere : si ergo aliquid libertati desit matrimonium nullo pacto contrahi, docet Alexander III in Cap. 14 de sponsal. Verum non quivis metus libertatem tollit et ma- trimonium invalidat, sed ille tantummodo metus, quem ius Canonicum (De Sponsal. et Matr. C. Consultationi) dicit cadere in constantem virum ; metus scilicet gravis et in- iuste a causa libera incussus, ad extorquendum consensum in matrimonium. Hinc Salmanticenses Tract. IX, de Ma- trim., Cap. IX, punct. 1, n. 18 et seqq. t radunt: « Se- quentes conditiones pro metu gravi cadente iri constantem virum assignant communiter Doctores. Prima conditio ad metum cadentem in virum constantem est, quod malum, quod timetur grave sit . . . Secunda, requiritur ut quis non leviter credat sibi malum imminere, sed probabiliter et rationabiliter.. Tertia, ut metum incutiens potens sit minas executioni man- dare.. . Quarta ut metum incutiens minas exequi solitus sit, vel in eodem genere mali, vel in alio simili... Quinta et ul- tima ut non possit timens facile occurrere malis imminen- tibus vel per se vel per superiorem, vel per amicos ».

Hisce in iure praehabitis, oratores accedunt ad facta probanda, et in primis testimonium afferunt Magdalenae, quae sub iurisiurandi fide ita testata est: « Oui, avec ma mère, il y a eu menaces, violences, il y a eu insistance, refus formel d'écouter mes raisons. Elle me disait que mon