1 56 PARISIEN.

huiusmodi indolis erat, connectebatur scilicet cum morbosa nervorum conditione, ac proinde maritales actus impossibiles reddere debebat ; ceu autumant Medici exploratores.

Hisce praemissis, orator inconsummationis disputationem aggreditur, quam manifestissimam esse autumat, quia in casu, praeter iuratam coniugum fidem, septimae manus te- stimonio confirmatam, praeter innumera argumenta admini- cularía a circumstantiis temporis, loci, personarum collecta, quae ex cap. laud. 5, lib. IV, tit. 14 de frig. et male f., ex Doctorum doctrina, ex S. C. C. consuetudine sufficerent, ut tuta conscientia in iudiciis super dispensatione sententia perferri possit, occurrit mulieris morbus, cuius natura et gravitas, invincibile pro dispensatione argumentum con- stituit.

Profecto Robertus sub iurisiurandi fide affirmat matri- monium non fuisse consummatum. Viri confessioni, iuxta Oratorem, consonat mulieris iurata fides.

Quanti autem in casu coniugum fides sit facienda, ex actis satis superque constare; adnotat patronus. Agitur enim de sponsis mentiri nesciis, de quorum sinceritate deponunt testes, pariter mentiri nescii. « Robertus, inquit Curia Pa- risiensis, nobis optime est notus, fideliterque officia chri- stianae religionis, in qua fuit accuratissime educatus, adim- plet ». Et alibi : Mei autem muneris esse duxi quam optimam de ipsius religione et veracitate attestationem proferre, sane semper fuit et est catholicae religioni addictissimus. In mi- nori Seminario Parisiensi litteris, in catholica Universitate iuri civili operam dedit, honestissimam et religione plenam vitam semper duxit, et in hac causa maxima sinceritatis argumenta praebuit.

Item ceteri omnes testes deponunt, quorum attestationes, ne orationis ambitum praetergrediatur, non refert. De ho- rum vero testium pietate et sinceritate amplissima edidisse testimonia, notat orator, parochum de Cabanaux, Episcopum Engolismensem, sodalium dominicanorum provincialem, et Curiam parisiensem scripsisse : « Libenter officiali nostro