Conchen. i 5 7

4°. In themate onus canonico doctorali impositum, fun- gendi nempe munere Secretarii Capitularis, est personale, estque praeterea ab eodem libere et sub iuramento acceptatum.

5°. Validitas igitur impositionis oneris eiusve acceptationis in dubium vocari non potest; attamen inspectis peculiaribus circumstantiis in casu occurrentibus conceditur gratia libera- tionis a praefato officio.

dies vitae suae, sive quamdiu tenuerit beneficium, debeat certum quid praebere pensionario »; dum contrarium tenet, quando agit de pensione reali seu trans- missibili ad successorem heneficiarium. Quapropter non facile intelligi potest, quomodo idem Auctor paulo ante (loc. cit., n. 5 et 6) docuerit Episcopos non posse novum onus non solum reale sed nec personale imponere beneficio Seu beneficiario. Eo vel magis quod ipse minus recte inniti videtur auctoritate Fa- gnani (Lib. 3, cap. Significatum, n. 2 de Praebendis) nec non Pirhing (Lib. 3 Decr., tit. 5, n. 6y). Fagnanus enim loquitur de onere spirituali perpetuo ac pro- inde de onere reali, quod ex natura sua beneficio adhaeret, non autem de onere personali, quod beneficiatum dumtaxat respicit, quodque ex se temporaneum est. Pirhing autem praecise loquitur de Praelatis Episcopo inferioribus et de Capitulis, quae « non possunt alterare seu mutare statum ecclesiae suae sine licentia Papae vel saltem Episcopi »; quinimo idem (loc. cit., n. 66) hanc profert assertionem: « Potest Episcopus, cum consensu Capituli sui, ex causa rationali, onus aliquod spi- rituale, licitum et honestum imponere beneficio,... ita ut tale beneficium ad quem- cumque possessorem cum tali onere transeat ». Et generatim Doctores etiam recen- tiores, plus aequo neglecta distinctione inter onera realia et onera personalia, in diversas saepe etiam contrarias sententias abierunt. Quibus praehabitis, nobis vi- detur quod omnia nova onera, quae beneficiis vel beneficiatis imponi solent, di- spesci possint : i°. in realia vel personalia prout ipsum beneficium vel benefi- ciatum tantum directe afficiunt; 2 ° . in spiritualia, si aliquod officium seu ser- vitium spirituale important v. g. munus chori, residentiae, concionandi, coadiu- vandi etc.; aut in temporalia, si ipsos beneficii reditus respiciunt v. g, census et pensio; 3°. demum in perpetua vel temporanea, quatenus ad certum tempus ex. gr. ad vitam beneficiarii, vel in perpetuum imponuntur. Iamvero solus Pon- tifex ex plenitudine potestatis suae beneficiis et beneficiatis imponere valet, etiam nulla causa expressa, quaecumque onera sive realia sive personalia, spiritualia et temporalia, perpetua et temporanea; e contra Episcopi, cogente necessitate vel utilitate ecclesiae, imponere possunt iure ordinario beneficiis vel rectius be- neficiariis onera dumtaxat personalia sive spiritualia sive temporalia, sed tem- poranea, non autem perpetua, ita ut personam beneficiati non egrediantur et cum eodem extinguatur. Ad summum Episcopi, iuxta plurium sententiam etiam in quotidiano usu inductam, imponere possunt pensiones ad vitam pensionara duraturas (N. R.).