1 5 8 OPTIONIS

Ex statuto autem manifestum fit neque Theologum neque Poe- nitentiarium ab optionis iure excludi: habetur enim in posterum liceat Canonicis Theologo* Poenitentiario... portiones canonicales deinceps vacaturas optare. Statutum porro hac in re minime iuri communi refragari contendunt. Siquidem generalis regula exclusiva optionis, quoad memoratos Canonicos, limitationem re- cipit, si ipsi tenues obtinentes praebendas sub ea conditione ad ius optandi meliorem admittantur, ut ponderant Ventrigl. in prax. for. eccles, part. 2 adnot. 42. §. 2. n. 8., Cardin. Petra ad Constit. II. Innoc. VI. tom. 4. pag. 249. n. 25. Ab- sonum namque est, ut Canonicus Theologus et Poenitentiarius qui maius subeunt onus, minora in perpetuum habeant emolu- menta, quam alii simplices Canonici Petra loc. cit. Iamvero hoc adamussim in themate verificari affirmant.

Insuper notissimi iuris est, quod Theologus et Poenitentia- rius optare non valent, quando praebendae sunt divisae , non vero si Capituli bona ex massa communi conflantur. Patet id ex doctrina Garciae De benef. part. 6 cap. 4. n. 455. et re - solutione S. C. C. in Pinnen. Optionis diei 26 Februarii 4859.

Id probe verificatur in Capitulo A. cuius as conflabatur olim a communi massa. Deque ipsius divisione nulla prostat memoria, si excipias quod tempore posteriori communis massa divisa fuerit in parvas massas, tantum de consensu Episcopi, sed verae et distinctae praebendae haud efformatae sunt. Ubi autem praebenda certa non est, valet Theologus, valet Poeni- tentiarius optare ex sententia S. C. relata per Pirrum Corra- dum in sua Praxi benef. lib. 44. cap. 45. n. 24 - i b i - « Non » potest optari praebenda quae fuit erecta et deputata in theo- » logalem pro Theologo, a sequenti Canonico, prout Poenitentia- » rius cui certa praebenda est deputata et unita potest optare. »

Minusque iuvaret causae actoris Paterno argumentum ex consuetudine fundata in non usu iuris optionis ex parte Theo- logi et Poenitentiarii. Agitur enim in casu de actu mere facultativo contra quem non currit praescriptio, nisi post prohibitionem et le- gitimam acquiescientiam ad tex. Final. De consuet. Bota dec.846. n. 2 cor. E mer ix.