OPTIONIS 159

EA QUAE FAVENT CANONICO PATERNO: Quamvis dubitari nequeat quod antiquiori ex praebendatis ius optionis competat; tamen hoc ius ab antiquiore exercendum est infra tempus a iure statutum. Quod si inutiliter labatur, statim ius optandi devolvitur ad cano- nicum antiquiorem immediate sequentem ad text. in cap. Fin. §. ultim. de Consuet. in 6* Gonzales ad reg. 8. Cancell. gloss. 34. n. 35 Barbos, loc. cit. cap. 30. n. 5. Vivian, de Iurepatr. p. 2. lib. 8. cap. 5. n. 1. Tempus autem huius- modi de iure communi est viginti dierum a die vacationis, sive potius illius verisimilis notitiae, ceu post Constitutionem Boni- facii VIII in Cap. ultimo. Ne autem de Consuet. in 6 tradunt Gon- zales in reg. 8 Cancell. gloss. 34. n. 75* Barbosa de Canon, cap. 30. n. 5.* Scarfant. loc. cit. n. 9. - ibi - « Ex eadem « definitione colligitur quod optio vacantis praebendae ab an- » tiquiori fieri debeat infra certum tempus, nempe de iure com- » muni infra viginti dies a die vacationis sive potius illius ve- » risimilis notitiae ».

Hisce in iure praestitutis, et seposito quod ex consuetudine in Ecclesia A. vigente, optio infra octiduum sit exercenda , propugnat Canonicus Paterno, Primicerium ad vacantem prae- bendam optasse quatuor circiter post menses a vacatione se- quuta per mortem Canonici Vessella, quam illico novit, quum in eadem ambo vitam degerent civitate. Neque Theologo neque Poenitentiario optionem competere animadversum est, quia eo- rum officiis perpetua adnexa est praebenda ob qualitates in persona ad eamdem obtinendam requisitas. Idcirco tum Theo- logus, tum Poenitentiarius neque retento neque dimisso munere, absque speciali indulto alias optare valet praebendas: licet quoad caeteros capitulares peculiari statuto vel privilegio haec data sit venia. Ita uno ore tradunt Passerin. in cap. Cum in tua de consuet. Monet, loco cit. cap. 3 quaest. 5. Constantin, vot. 530. n. 1. seqq. Barbos, loc. cit. cap. 26 n. 23 seq. S. C. in Volaterrana 48 Maii 4598 lib. 9. decret, pag. 60. iterumque in Ästen. 26 Febr. 1606 apud Garz. De Benef, part. 5. cap. 4. n. 134 et in Sebenicen. 2. Dec. 1651 apud Constant. Vot. 530 n. 4. Quodque retinendum etiam in casu,