VERSALIEN. SEU PARISIEN. 159

altera decidendi ratione a iudice Parisien, affertur: « At- tento quod ii, qui has minas audiverunt tum a matre, tum a filia, facile eas exaggerare potuerint ». Nefas est, pergunt defensores, testimonium reiicere praestantissimorum testium, qui fide et moribus sunt omni exceptione maiores, imo ipsa Curia Parisien, ad S. C. C. de pluribus ipsorum scripsit: « sont des témoins, on doit le dire, tout à fait - omni ex- ceptione maiores ». Iudex igitur ut sibi cohaereat, omnimo- dam fidem ipsis adhibere debet, nec unquam poterit ratio- nabiliter de ipsorum veracitate dubitare.

Neque dicatur testimonium Dni. Claude, avunculi actri- cis etsi omnino sincerum, tamen ab aliqua suspicione im- mune non esse « ex eo quod, ut Iudex affirmat valde con- trarium ab initio se exhibuerit matrimonio suae neptis cum Andrea ». Verum, clamant oratores, cur Dominus Claude, qui multum diligit neptem se usque ab initio exhibuit con- trarium matrimonio suae neptis cum Andrea? Quia et ne- ptis pariter, uti constat ex toto Summario, intimo corde et ab ipso initio matrimonium abhorrebat, et avunculum quoti- die et instantissime exorabat ut matrem a tali matrimonio ineundo dissuaderei. Ergo, iuxta patronos, si ex ore ipsius iudicis Dominus Claude multum diligit neptem, et praecise iste amor causa fuit ob quam avunculus nullum non mo- vit lapidem ad impediendum neptis matrimonium, conse- quenter deducitur ex dictis ipsius iudicis Parisiensis etiam Magdalenam usque ab initio matrimonium abhorruisse, et nonnisi a matre coactam ipsum contraxisse, ideoque nullum demonstratur ex dictis ipsius iudicis matrimonium initum inter Andream et Magdalenam.

Haud negant patroni aliquos testes, quos inter adnume- randi^ est de Neuville, contra actricem testimonium de- disse; at in primis referunt auctoritatem Mascardi (De prob, vol. II, concil. 1055, n. i) qui affirmat: « metus probatio magis conficitur testibus affirmantibus quam negantibus ; quapropter... magis sit credendum duobus testibus deponen-