CREMONEN. 163

ctionem , quare ad sedandam discordiam anno 1777 Re- ctores Hospitalis, Episcopus et parochus quamdam inierunt concordiam qua recognitum fuit, ecclesiam s. Facii imme- diate subiectam esse Episcopi iurisdictioni.

Verum initio huius saeculi ob decreta Napoleonis I pa- roecia s. Sepulchri suppressa, ecclesia unita fuit paroeciae s. Abundii, cuius parochus iterum contendit ad sibi arro- gandam iurisdictionem in ecclesiam s. Facii, innixus prae- cipue rationi decretorum Iosephi II et Napoleonis I Impera- torum, qui paroeciarum fines et iura omnino immutaverant et determinaverant. - Re quidem vera Curia episcopalis et Moderator Hospitalis anno 1831 quamdam conventionem concinnarunt, cuius fundamentale principium erat recogno- scere ob decreta Iosephi II 1789 et Napoleonis I 1806 Ho- spitale amisisse omne ius parochialitatis, deinde submissum fuisse parocho s. Abundii.

Haec conventio, uti patet, parocho s. Abundii cessit non modo ecclesiam s. Facii quasi ecclesiam subsidiariam, sed in ipsum Hospitale eiusdem parochi extendit iurisdictionem seu in infirmos ibi degentes, et in cappellanos.

Verum postea, prono alveo, alia fluxit quaestio a parocho s. Abundii agitata et ad trutinam revocata, consentiente Curia, a delegato provinciali Imperialis Gubernii; nempe an omnes infirmi et personae Hospitali inservientes, an non- nulli tantum stabile inibi foventes domicilium parocho sancti Abundii essent subiecti.

Quaestioni responsum fuit : ad parochum pro tempore s. Abundii pertinere iurisdictionem paroecialem super perso- nis et familiis iugiter morantes in Nosocomio et annexis locis piis : assistentiam infirmorum ad tempus ibi excepto- rum, pertinere ad spirituales assistentes Hospitalis.

Anno 1854 per decretum Antonii Novasconi Episcopi cremonensis Cappellanis presbyteris saecularibus suffecti fuerunt R R . PP. Camilliani, infirmis ministrantes, consen- tiente Parocho s. Abundii, qui suorum iurium plenam re- cognitionem a Patribus obtinuit.