167.

1. Adae elisis et cthisis

Fugam disis, mendam physis

Sathan lusi meruit,
Hac infecta proles recta
Nube tecta fit injecta

Tenebris quam seruit,
Rationi restitit,
Sensus noxam praestitit,
Dei cultu destitit.

2. Fugit aestus zeli quacstus,
Fit molestas mundi gestus,

Idola dum coluit,
Aberranti, longe stanti,
Laboranti, sic balanti
Plasmator condoluit,
Latum super entia
Cuncta non potentia
Solvit sed prudentia.

3. Desponsavit natam David,
Viro cavit, qui et pavit

Arcam Christi tangere,
Ex qua datus actu flatus
Fructus gratus, Deus natus,

Homo culpam frangere,
Plenus exstans gratia,
Cosmi lustrans spatia,
Justis dans solatia.

4. Signis cluens, fidem pluens,
Plebem struens, sponte luens

Hominis interitum,
Mundus totus unde lotus,
Deus notus, grex devotus,

Scelus flens praeteritum;
Christus sic aperuit,
Adam quod obseruit,
Physi laeta meruit.