164 CREMONEN.

At parvo post tempore cum PP. Camilliani Hospitalis servitium dereliquerint, iterum saecularibus presbyteris in cappellanos adhibitis, etiam veteres controversiae denuo ex- citatae sunt Cappellanos inter et Parochum s. Abundii.

Ad has finiendas s. Abundii Parochus institit apud Epi- scopum petens ut sententia iudiciali recognosceret ius Paro- chi s. Abundii in Hospitale ad perpetuum silentium Cap- pellanis imponendum.

Episcopus ad examen revocatis instrumentis, quibus Mo- deratores Hospitalis fassi erant et ratum habuerant, sancti Abundii paroeciam frui iure parochialitatis in Ecclesiam s. Fa- cii, uti subsidiariam et in ipsum Hospitale eiusque Cappel- lanos die 1 Augusti 1884 sententiam protulit omnino favo- rabilem Parochi intentioni.

Nihilo secius postea supersedere debuit huius sententiae executioni, obiicientibus Cappellanis, tabulas fundationis Ho- spitalis pessumdatas fuisse, obiectio magni ponderis visa est eidem ordinario , adeo ut pene mentem suam mutaverit quam rogatus fuit de voto a S. C. C. apud quam Mo- deratores Hospitalis recursum habuerant.

Exinde S. C. C. die 9 Iunii 1892 ita respondendum censuit : « Nihil esse innovandum : Cappellani perseverent in curae animarum exercitio, independenter a Parocho, prout hucusque gestum est; et imponendum partibus si- lentium ».

Sed nec huic responso partes acquieverunt, inter se acri- ter contendentes, quasnam functiones Parocho s. Abundii in Ecclesia s. Facii peragere fas esset.

Contentiones dirimere arbitratus est Episcopus per suum decretum die 26 Septembris 1893, distinguens taxative fun- ctiones a Cappellanis et a Parocho s. Abundii respective in Ecclesia s. Facii praestandas.

Nihilominus cum exoptatus animorum consensus, inter Cappellanos et Parochum obtineri non potuerit, iterum apud S. C. C. partes institerunt ut, servato iuris ordine, quae- stio definitive absolveretur.