CONSULTUM LEGALE £65

quo factum est, ut iis, quibus Indultum datum fuerat, demortuis aut Regno utcumque privatis, illud necessario prorsus extinctam remanserit {Richer. Tit. ut sup. n. 201).

Si cui vero supradicta Iura seu Privilegia tamquam regiae Di- gnitati ac Potestati adnexa existimare placeat; attamen ea in praesentis temporis italici Regni summos Rectores translata dici non possent. Sunt enim hodie veteres Principatus extincti, eorumque nec dignitas Potestatis, nec Leges, nec confinia extant. Omnia per nuperum Regnum sus-deque versa ac diruta sunt; proinde et ea privilegia; quae priscis illis Principatibus forte adnexa essent, omnino defecissent.

Satis equidem indecorum est, Regem Regnumque Italiae tam- quam veterum Principatuum fruendis iuribus suffectum exhibere : quoniam cum (ut iam dictum est) Privilegium agatur in beneficii loco concessum., una concedentis voluntas pensanda est, qui privi- legia quoad res locaque ac personas circumscribere pro suo lubito potest. Quare privilegium cuilibet sive Duci, sive Principi, sive Regi in peculiari ac definita rerum conditione concessum, ad alium quemlibet ea dignitate praeditum, quam, qui illud concessit, prae oculis minime habuit, extendi non licet. Quod quidem sagacissimum Italiae Reipublicae Praesidem nequaquam latuit; qui hoc saeculo ineunte, cum plerosque Principatus in unum fudisset, nominandi ac praesentandi ius per novam conventionem, Lutetiae Parisiorum initam, et a Pio VII anno MDCCCIII confirmatam, impetrandam enixe curavit; nec illud privilegium sibi arroga vit, veluti ex con- cessionibus, quae priscis Principibus factae fuerant, rite deductum ac legitime comparatum. Dein mirum profecto est, eum qui novum in Italia Regnum administrat, illud ignorare, quod veteres Sabau- diae Duces apprime noverunt ; propria nimirum privilegia ad novas Regiones transferri non posse, nec ea quibus priores Principes aucti fuerant, sibi adiudicare. Nam quoties novas Regiones suo Princi- patui adiecissent, toties novum et nominandi et praesentandi pri- vilegium postularunt : uti ex Indultis constat Innocentii X I I anno MDCC, pro Principatu Cisalpino; et Benedicti X I I I an. MDCCXXVI pro Sardinia insula: et Pii VI pro media ferme Longobardia; ac demum Pii VII pro G-enuae Ducatu , anno MDCCCXIX , (de quo superius meminimus) editis.

Praeterea satis nota Iuris regula est: ut aliquis cuipiam rite possit subrogari, quamdam aequalitatis rationem inter eum qui sub- rogandxim est, atque eum cui vult ille subrogari, interesse opor-