ANTIQUA TRANSLATIO.

Et ut non infra quam convenit epistolam faciamus, ad ipsam propositam a nobis quaestionem jam est eundum. Et dicimus, quod omne alimentum perfectivum est eorum quae aluntur, imperfectionem ipsorum et indigentiam adimplens, et infirmum curans, et vitam ipsorum servans, et reflorere faciens, et renovans, et vivificum ipsis bonum affectum donans, et simpliciter a instante et imperfecto liberans, et laetitiam ipsi et perfectionem largiens.

Unde ergo supersapiens et bona sapientia ab eloquiis laudatur, cratera mysticum statuens, et sanctum ipsius potum propinans. Magis autem ante haec fortia alimenta proponens, et cum alta predicatione ipsam rogantibus ipsa benigne immittens. Duplex igitur alimentum divina sapientia proponit, unum quidem forte et manens, aliud autem humidum et profusum, et in cratere donat provisivas ipsius bonitates.