165. De sancto Bernharde

1. Bernharde, pater inclite,
Odorem tuae gratiae,
Quam designas ex nomine
In meo funde pectore.

2. Expelle cuncta crimina
Et ad virtutes inrita,
Ut mens terrenis vacua
Meditetur coelestia.

3. Rixa catelli prodidit,

Quod mater, quae te peperit,
In mundo talem protulit,
Qui inimicos repulit.

4. Nardus, quae est herba humilis,
Odore delectabilis,
Signat, quod dono flaminis
Refertus es in intimis.

5. Ad sancta exercitia
Tendis a pueritia
Relinquens haec terrestria
Propter bona coelestia,

(5. Religionem appetens
Cisterciumque adiens,
Virtutibus proficiens
Ac Deo pure serviens.

7. Doctrina tua mellica
Convertit dura pectora,
A saeculi fallacia
Erigens ad coelestia.

8. Ubique fama spargitur,
Undique ad te curritur,
Gaudium cunctis oritur,
Aeger quisque sanabitur

9. Salus nostra, o Bernharde,
Te laudantes in hac valle,
Hos ab omni serva fraude
Et coelesti junge aulae.