172 REGIEN.

Caecilia, quae non sine haesitatione et repugnantia iu- ravit, non obstante sua calliditate, qua defectum suum ce- lavit, se ipsam impotentem manifestavit^ Si vir suus cum vidua ceu ipsa deposuit, vel meretrice perfectam eompletam- que copulam habere poterat, impotens non erat. Ex parte sua erat impedimentum prout Remigius illud descripsit sci- licet quod ossa pudenda unita erant adeo, ut impossibilem eiicerent coitum. Ipsa enim ait quod Remigius cum virgi- nibus coire nequit, sed cum viduis et defloratis. Fatetur san- guinis effusionem in minima quantitate non derivasse ex vio- lato virginitatis velamine, sed a conatibus viri. Ergo tam arcta erat pars, ut non obstantibus conatibus, copula haberi nequiverit.

Insuper frequentes congressus nec minimam poterant viam aperire viro coeundi. In hoc quidem consistit impedi- mentum impotentiae ex parte mulieris, ut supra adnotavi, auctoritatem referens divi Alphonsi de Ligorio, Ecclesiae doctoris. Fassa est potentiam viri,, quia impos conatus non agit. Ipsa fatetur quod vir suus cum accedebat videbatur energia pollere, sed postea cessabat, hoc certo accidebat eo quod inter crura semen effundebat. Ipsa fatebatur impedi- mentum quo laborabat esse absolutum.

Remigius uxorem suam pro certo habebat esse impoten- tem. Mulier vero requisita, et admonita pluries ut iuraret de veritate dicta, constanter renuit.

Interrogationibus tam Iudicis Ordinarii, quam defensoris vinculi respondentes, sub iuramenti sanctitate medici unani- miter responderunt, Remigium nullo impotentiae signo labo- rare ; et effusio sanguinis a muliere non indicat matrimonii consummationem.

His ergo testimoniis auditis quidne concludendum vide- tur ? Certe Remigium potentem esse ad consummationem matrimonii. Ex altera vero medicorum declaratione de- ducitur quod cum nullus defectus inveniatur in Remigio, unde etiam probabiliter suspicari fas sit, illum impotentia laborare, ac proinde aptus sit ad copulam generativam; po-