PATAVINA 173

buit, expostulare ut suum matrimonium utpote inconsum- matum solveretur.

Annuente Pontifice, Archiepiscopo Patavino mandatum est, ut processum conficeret, tam super asserta inconsum- matione, quam super causis ad dispensandum. Reque vera Ordinarius processum rite confecit, coniuges atque eorum septimae manus testes excussit; ac dein mulier peritorum examini subiecta fuit.

Disceptatio Synoptica

Ut mandato perficiam, ait Consultor, duo expendam : nempe 1. An huiusmodi matrimonium sit habendum ratum tantum, non vero consummatum. 2. An causae adsint suf- ficientes ad flagitandam dispensationem.

Ad primam quaestionem, quod att inet; prima fronte, videtur, dicendum matrimonium fuisse consummatum. Et re quidem vera, condormitio coniugum, per septem circiter annos, constituit, ceu notum est, praesumptionem consum- mationis violentam iuris et de iure. Exploratum est insu- per, quomodo ex iis matrimoniis, quae felicem exitum non habuerunt, iurgia, et dissensiones ordinarie oriantur. E contra in matrimonio, de quo est sermo, magna fuit con- cordia animorum, donec vir ad exteras regiones migravit. Nihilominus si animadvertatur cum Card. Cosci. De separat, tori cap. 2. - Eadem ferme habet Ursaya (Disc. eccl. t. 2 p. 1). « Condormitio coniugum non facit, ut matrimonium amittat qualitatem et denominationem rati, quando cum ef- fectu consummatum non fuit. Eo igitur ipso, quod talis consummatio non probatur, sive cohabitaverint, condormie- rint coniuges, sive non, semper verum erit, quod matrimo- nium est simpliciter ratum ». Quod condormitio, quae non probationem, sed solam praesumptionem inducit, omnino veritati cedere debet. Si praeterea ea, qua par est diligen- tia, legantur acta processualia, quae sic rite inita, prose- cuta, et absoluta fuisse, mihi visa sunt; ut nihil fere de- sideretur eorum, quae specialiter in huiusmodi matrimonia-