170. De sancto Antonino M.

1. Laus angelica
simul et phalanx
uranica

2 a. Christo regi

voce clara iubilant
super astra consoua
melodum praeconia,

2 b. Quem paterna

resideutem in dextra
venerantur cernua
electorum agmina;

3 a. Patriarcharum bis sena
ac prophetica
contio sancta,
quorum vera
replevit praesagia,

3 b. Clarificata intonat
apostolica
gloria necnon
et laurea
martyrum purpurea.

4 a. Inter quos rosea
emicat palma
tua, o martyr pie
Autonine,
ut sol inter sidera;

4 b. Astrea gessisti
quam supra regna
immolans te, sacer, per
saccla Deo
accepta libamina.

5 a. Ergo, martyr,
lautum cantica
''Audiat pietas
tua, quae prona
reboat [haec] caterva;''

Sint grata tibi tuorum
tinnula organa,

5 b. Atque nostra
defer in aethra
''Votiva munia
atque festiva
dici acromata,
''Unde tua laus resonat
voce melliflua.

6 a. Nos tua vernantia
pangimus tropaea
concinna harmonia;

6 b. Caelica super arva
nos nostraque tu fer
augens digna praemia,

7 a. Regiam ubi ad mensam
fercula
capiamus

aeterna cum sanctis
omnibus induti veste
praeclara,

7 b. Nec contubernia nostra
reproba
sint extrusa
virginum cum turba
vacua flente oliva
vascula.

8 a. O Antonine inclite,
excusa
nostra omnia scelera

8 b. Et precum vota triplica
pro tua,
quam possides, plebicula,

9 a. Ac veniam impetra,

'' Ut tecum vita fruamur
intra spirantia
paradisi gramina,
''Renovata
iuventute nostra

9 b. Ut aquilarum vita,

'' Quae per dirersa fluenta
te forma angelica
tulerunt ad hacc litora ;
''Ubi tua
rutilant merita,

10 a. Spirant et sedula
amoenaque
crebra virtutum zymata,

10 b. Fiunt angelorum
contigua
patenter tabernacula.

11a. Quocirca petimus tua
sublimia merita,

11 b. Ante subsellia nobis
adesto deifica,

12 a. Ne nos censura
perdat aequa,

12 b. Innuat Christus
sed aeterna

13. Frui per saecla doxa.