172. De sancta Dorothea.

1. Dulcis avo Dorothea,
Post Mariani sola mea

Sportella rosigera,
Te pedissequam elegit
Singularem et collegit

Puella Christifera.

2. Ob hoc aevo puerili
Culta studio senili,

Informata coelitus,
Deos falsos respuisti,
Adamatrix Jesu Christi
De corde medullitus.

:3. Rosa vernans, sic odorem
Tuum spargis et saporem

Longe, late dulciter ;
Hinc a paganorum turhis
Tradita praefecto urbis

Es virgo ferociter.

4. O quam dire cruciata,
In catasta tua grata

Sunt distenta viscera,
Hinc in vultu fuste caesa,
Faculisque tua laesa

Sunt praeelara ubera.

5. Tandem revocantur tristes
Christe atque Kallistes

Per te, virgo nobilis,
Quibus igne concrematis
Et in coelo collocatis

Tu perstas immobilis.

6. Heu tandem tu decollaris,
Sed in coelis gloriaris

Transmittens Theophilo
Cum pomis vernantes rosas,
Speciosas, odorosas

Paradisi hortulo.

7. Eja, dulcis Dorothea,
De maligni me romphea

Hostis pie libera,
Fac ut plangam Christi mortem
Cum Maria semper fortem

Et haec adde munera.

8. A verenda paupertate
Et ab omni tempestate

Nec non ab infamia
Me custodi, me guberna,
O praeelara Christi verna,

Per aeterna saecula.