REINTEGRATIONS IN PAROECIAM 175

DEFENSIO CURIAE. Nullum dubium inesse potest quod P a - rochialis Ecclesia possit r enunc ian , ut i pate t ex t i t . de re- nuntiat, et in specie, post multos relatos auctores, t r ad i t Flomin. Poris. De résignât, benefic. lib. 2 q. i n. 104;

unusquisque enim potest renunciare beneficio sibi competenti , t um in spir i tualibus, tum in temporalibus uti docet Gare, p. 2 cap. 3 n. 4 et confirmat Barbosa de of. et potest.

Paroc. p. 2 cap. 29. Ut autem renunciatio valeat t r ibus debet conditionibus inni t i nempe, quod sit spontanea, quod sit acceptata a legitimo superiore et quod fiat ex causa, se- cus non acceptaretur ; i ta una echo canonistarum Schola et praecipue ReiffenstueL tit. De remine, sect. 1 n. 1 r enun- ciationem definiens quod sit spontanea beneficii Ecclesia- stici dimissio, facta coram superiore legitimo eam accep-

tante ». Atqui in facto est quod sacerdos L. nuncium misit Paroeciae et eius renunciatio iuridicis fuit vesti ta conditio- nibus. Sane quod Paroeciam M. dimiserit , constat ex l i t ter is Decani Cura t i , eius nomine ad Episcopum da t i s : quod autem a competente auctori ta te fuerit acceptata , evincitur ex in- formatione ipsius Ordinar i i : quod autem fuerit spontanea et non coactiva, et facta ex causa, ex eo deprehenditur quod iniit hanc consilii r a t ionem, postquam omnia expendisset. Quare in praesent iarum locum habet quod nota tur in canone Quam periculosum 7. q. 1. eoo capit, cum inter R. 16 de

eletione iuncta glossa ibidem qui iuri suo semel renunciat , non potest postea ad illud redire. I tem illud vulgatum quod prius erat volunta t i s , postea fit necessitatis Arg. 1 sicut Codic. De act. et obligat. Reiffenstuel tit. De Renunciat.

§. 2 n. 39.

Parochi Oratoris contrar ia assertio parvipendenda esse videtur; quia animus sacerdotis L. varius et mutabil is est in- dole sua; et nil mirum proinde, si quod prius asseruit postea denegat . Quin oggeri possit quod Episcopi tes t imonium, u t - pote in causa propria, sit suspectum; facile enim credi non potest, ut a i t Bened. X I V Const i t . Cum illud §. 16 n. 7. Episcopos suae non minus quam alienae salutis adeo imme-