i 7 8 Ex S. C. Concilii

nerent libellae 2256, et huius conditionis adiectae rationem advocatus tradit ab eo repetendam quod, iuxta tunc vigentes leges in ditione Neapolitana, paroeciae ultra tertiam reditus partem pensione onerari non poterant. At ex novis super- ventis taxis parochus nedum hoc reditu non fruitur, sed summa tenuissima est residua, nempe libell. 252. Ergo, si non to- taliter pensio est tollenda, saltem in notabili quantitate est imminuenda; quod etiam suadetur ab ingentibus et necessa- riis reparationibus, quae in fatiscente ecclesia S. Andreae sunt peragendae.

Quin oggeratur ex adverso quod Seminario, ex cessatione vel notabili imminutione pensionis, grave et irreparabile da- mnum obveniat. Hanc enim difficultatem advocatus réfutât observando quod Seminarii oeconomicae conditiones non sunt huiusmodi ut ex hoc in ruinam ipsum vergat, sicuti non tulit irreparabile damnum ex cessata in eadem mensura pensione sibi obveniente a paroecia loci vulgo Pascarola, imo etsi obiecta immineret oeconomica ruina, illico praesto esset reme- dium nempe- applicatio taxae privilegiatae ad tramitem Conc. Trid. (Sess. 2ß, cap. 18 de Reform.) super nonnullis bene- ficiis dioecesis favore Seminarii, quae iuxta testimonium regii sub-oeconomi eosdem reditus vel etiam maiores habent ac paroecia S Andreae et nihilominus nulla pensione erga Se- minarium dioecesanum onerantur.

Demum advocatus ad suam thesim confirmandam argu- menta promit, tum ex eo quod in edicto concursus pro va- cante paroecia S. Andreae nulla mentio facta fuit de extante pensione, sicuti neque mentio recurrit in Bulla collationis eiusdem paroeciae Sacerdoti Saporito, tum denique ex facto quod praedecessor Episcopus hanc pensionem ad dimidium reduxit.

Quoad omissas solutiones titulo pensionis lite pendente, quae ad libell. 1600 ascendunt,, advocatus convincere satagit eas omnino esse condonandas, sive quia reditus nitidus pa-