179. De Paradiso.

1. Paradisi

amoena regio,
Quam possedit

quondam primus homo

2. In te loca

pulchra sunt omnia,
Nullus turbo,

procul sunt nubila,
Clari dies,

secura tempora.

3. In te spirant

odore gramina,
Rubet rosa,

albescunt lilia,
Et arbusta

profundunt balsama.

4. Pulcher hortus,

mellita flumina,
Sonat aura

lenis per nemora,
Ibi flores

et mala punica.

5. Duodecim

exornant lapides
Portas urbis

suas per species,
Quos non radet

annorum series.

6. In sublime

muri divinitus,
Nil debentes

humanis artibus,
Sunt constructa
vivis lapidibus.

7. Fundamentum

primo fundamine

Est fundatum
praeclaro iaspide,

Saphyrus est
secundus Ordine.

8. Subsequitur

hinc chalcedonius,
Quartus adest

smaragdus optimus,
Post sardonyx

atque sardonius.

9. Chrysolithus

in loco septimo

Irradiat

fulgore aureo,

Et beryllus

est cum topasio.

10. Chrysoprassus

exsistit decimus,

Et iacynthus
adest purpureus,

Amethystus

post duodecimus.

11. In istorum

colore lapidum

Est signata
vita fidelium,

Qui caeleste

currunt ad bravium.

12. Non est pronum
vel leve dicere,

Qua requie

quave dulcedine

Perfruuntur
fideles animae.