IURIUM QUOAD ECCLESIAM 181

Neque posse dici, sodalitium ex iure decidisse, quod aedicu- lam, prout debuisset, non reticeret servaretque; ad id enim necessariam esse termini praescriptionem. Quod si Ioannes eas refectiones indebite ipse fecerit, posse quidem agere adversus sodalitium actione negotiorum gestorum, non autem sibi iura so- dalitii assumere ex facta iamdiu cessione.

Quod si denique de aliquo patronatus iure in praesentia con- staret, ei tamen possessionis actus innovationesque facere non licere, quorum a sodalitio accusatus ipse fuerat.

Atque hinc, commemoratis possessionis actibus innovationi- busque, de singulis aliquid ani nadvertebatur: praesertim vero de aperitione obstructae fenestrae, deque ianua aediculae sacrae laterali, quae quidem, si usui religiosae familiae esse potuissent, non ideo id dicendum de Ioanne eiusque domo, sine Apostolica venia, quum de loco immuni et sacro ageretur: idque indulgeri tantum illis patronis, qui in limine fundationis haec iura sibi reservaver i t .

Multo minus eidem licere cereos confraternitatis subtrahere atque sepulcra violare : atque notatum est, impacta crimina ne- gari quidem ab eo, se tamen non purgari; ideoque in censuras incidisse videri, quae in Concilio Trid. sess. 22 c. 11 « inflictae sunt his verbis: « Si quem Clericorum vel laicorum... in tantum malorum omnium radix cupiditas occupaverit, ut alicuius ecclesiae... iuris- dictiones, bona, census, iura... quacumque arte aut quocumque quae- sito colore in proprios usus convertere praesumpserit... is anath &r mati tamdiu subiaceat, quamdiu iurisdictionem, bona, res, iura, fructus et redditus quos occupaverit, vel qui ad eum quomodo- cumque, etiam ex donatione suppositae personae, pervenerint, eccle- siae eiusque administratori sive Beneficiato integre restituerit, ac deinde a Romano Pontifice absolutionem obtinuerit.

Hisce aliisque animadversis, proposita sunt resolvenda

D u b i a

I. « An et quomodo Confraternitas, ab Oratione et Morte « nuncupata, in possessione ecclesiae S. Mariae a mercede manu- « tenenda sit in casu ».

II. « An constet de censuris ecclesiasticis incursis a Ioanne « (N.) in casu ».