BAMBERGEN. 181

ut legitimae dispensationi fiat locus, certo constare debere; at in casu non satis probatam apparere.

Revera argumentum hac in quaestione apodicticum, de- promptum scilicet ex mulieris virginitate vel viri praevia impotentia nullimode nec habetur nec haberi potest. Restat ergo, ut aliis argumentis, praesumptionibus, adminiculis, indiciis ita res conficiatur, ut prudenter in contrarium am- bigere nequeamus. Iamvero in casu haec haberi et concur- rere quomodo tuto abfirmare valemus?

Argumentum, in quo multum confidit novus Consultor, est confessio coniugum. Verumtamen haec confessio in casu non multum attendenda videtur, propter malos mores utrius- que coniugis. Nam sponsa ex illicitis amplexibus prolem genuit, et vir non solum alias nuptias ritu civili attenta- vit, sed et consilium pandidit ad lutheranam sectam trans- eundi. Esto consilium hoc nondum, parochi industria, im- plevisse, sed certo certius parum fidendum videtur in viro, in quo morum improbitatem sociat tanta in fide imbecilli- tas ! Quin ei multum caeteroquin suffragentur utrique con- iugi laudes parochi et aliaeque, quas recenset novus Con- sultor, nam huiusmodi laudes parum esse attendendas iu- bent adiuncta notissima in casu concurrentia. Accedit utrius- que coniugis in casu dubiam videri fidem etiam ex eo quod uterque, ut in propatulo est, magnum interesse in coniugii dissolutione habeant, quum uterque libertatem exinde spe- rent.

Nec silendum magnam consummationis suspicionem, imo dicam praesumptionem, haberi in eo, quod de facto sponsi diu noctuque cohabitaverint.

Unde, vel omissis difficultatibus, quae ex testimonio se- ptimae manus obiici possunt, uti ex voto novi Consultoris satis liquet, prudentiae congruius videtur preces oratorum, utpote non plenis argumentis suffultas, dimittere.

Quare etc. Quibus omnibus praehabitis, Emorum Patrum est, quo

•solent sapienti iudicio, decernere quomodo dimittendum sit: