182 MAGERATEN.

tum inseparabiliter univit, eiusque fructus, sive ex particu- lari praebenda, sive ex communi massa derivantes pro paro- chiali congrua assignavit.

Postquam nostris temporibus civilis auctoritas in res ec- clesiae violentas manus immisit, etiam Maceratensis capituli bona conversionis legi, ut aiunt, absque exceptione obnoxia fuerant. Sed quoniam parochiales congruas ea lex minime attigerat; hinc Vicarius curatus Ioannes Pagamici publicum aerarium in ius rapuit atque a tribunali civili sententiam obtinuit, qua et exigua particularis praebenda et pars bono- rum massa suo canonicatui respondens a conversione im- munis declarabatur. Huiusmodi bonorum parte ille, qui plu- res in lite instruenda fecerat sumptus, canonicis acquiescen- tibus, usque ad extremum diem frui potuit. At anno 1886 priusquam de successore canonici Pagamici designando age- retur, contendit capitulum ut ad formam Instructionis S. C. C. « Ad dirimendas » diei 22 Februarii 1876 novus vica- rius bona restituta iterum in massam immitteret, ex qua deinceps congrua ipsi persolveretur. Quare Episcopum adiit eique rem totam examinandam et definiendam, ad praefatae Instructionis tramites, detulit.

Episcopus, cui tunc Maceratensis ecclesia erat concredi- ta, capituli petitionem libenter excepit, atque die 19 Iu- lii 1866, mentem suam aperuit votum perlegens quod ab omnibus canonicis, uno excepto, approbatum est. Quapropter die 21 eiusdem mensis decretum tulit :

1. Quod bona dotem Vicariae constituentia, excepta par- ticulari eius praebenda, devolvantur ad massam communem, a Capitulo administrandam. 2. Ius est Vicario curato per- cipiendi a Capitulo quotam, quae aequet illam denuntiatam pro taxa manomorta* absque detractione taxae 30 0[0 quam solvunt ceteri canonici. Quatenus bona a gubernio assignata Vicariae, devolvenda in massam communem, excedant quo- tam a vicario perceptam, hic ex hac causa ius non habe- bit ad auctionem suae quotae; sed excessus ille diribendus est inter alios canonicos, donec reficiatur damnum passum