CANONIS 183

« mus, quatenus praetextu alicuius consuetudinis, vel praela- ti tionis praescriptos denarios nullatenus exigatis , pro certo « scituri, quod si hoc p raesumpser i t , periculum ordinis et « dignitatis non immerito formidare. »

Exinde fit quod Gonzalez in Commentario ad dictum caput consuetudinem aliquid exigendi pro expensis factis in oleo et balsamo corruptelam appellat, et resolvit contra Gibalinum si- moniam proprie in praesenti dari. Similiter Pirhing. lib. 5 tit. 3 sect. 2 §. 4 num. 36 in dictum caput adnotat non tantum prohiberi pecuniam exigi pro Chrismate, sed etiam pro ipso liquore Chrismatis, sive balsamo et oleo consecrato- ut clarius habe- tur in can. Placuit 102 caus. i q. 1 . . . . non obstante contra- ria consuetudine, quae non valet in iis quae suapte natura mala sunt et prohibita, non excusat malum sed magis accusat: glos. hic verb. consuetudinis. Concinit Barbosa De offic, et pot. Episc, alleg. 31 n. 2 1 .

Nec secus a Congregatione particulari iudicatum narrat Bened. XIV De Synod. Dioec. /. 5 c. 7 n. 10 ubi loquens de Anthiocheno Patriarcha Maronitarum, qui cum ss. Olea distribue- ret, aliquam exigi consueverat pecuniae oblationem qua utere- tur ad sui alimoniam et ad onera sustinenda quae Patriarchali incumbebant officio ait : « Quamquam autem constitisset pecu- « niam neque dari neque recipi animo nundinandi ss. Olea, « attamen ad omnem propellendam simoniae suspicionem prae- be dicta consuetudo fuit improbata a Congregatione particulari, « cui demandata est cognitio rerum ad Maronitas pertinentium, « eiusque sententia fuit a nobis confirmata ».

Non obstat exemplum a calicis consecrati venditione dedu- ctum. Nam in vasis consecratis non est admixta consecratio ipsi argento seu auro, sed tantum formae vasorum, et inde est quod sublata forma evanescit consecratio Sylvester in summa verb. Calix; quo circa sicut argentum et aurum est separabile a consecratione, ita eius venditio nullam inducit simoniam. Ali- ter at vero res sese habet in casu nostro, quia oleum semel ac consecratum est, ita consecratio rei consecratae inhaeret ut auferri non possit neque per Pontificem, uti notavit Caietanus