186 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

tuo iure exclusivo et perpetuo' ad ponendos actus per se aptos ad prolis

generationem. Posito autem hoc iure, attenta simul impulsione vehe-

menti appetitus sexualis ad exercendam facultatem generativam, attento

denique quod huic appetitui cedere hominibus non liceat nisi intra sacra

matrimonii septa: profecto in matrimonio assecutioni finis procreatio-

nis et educationis prolis sufficienter et efficaciter provisum est.

13. - Et haec naturalis ad finem primarium destinatio, aptitudo et

sufficientia habetur in omni valido matrimonio (etiam sterilium et se-

num) eique adeo essentialis est, ut sine ea nullum coniugium oriri aut

permanere queat. Nullum enim matrimonium contrahi, nullum coniu-

gium permanere potest, nisi in coniugibus fundetur vel remaneat ius

illud radicale in corpus compartis relate ad actus generativos ; si deest

vel corruit hoc ius radicale, matrimonium constitui nequit, vel, si iani

constitutum, una cum iure radicali corruit (id quod fit per dispensatio-

nem super matrimonio rato et non consummato).

14. - b) Non minus quam ipsum matrimonium, actus quoque con-

iugalis dicto fini primario subordinatur et devincitur, et quidem eo

gradu, ut exercitium huius actus tunc solum permittatur, si et quamdiu

in eo verificatur et servatur essentialis sub fine primario matrimonii

subordinatio. Servatur vero eo, quod coniuges, actum coniugalem natu-

rali modo peragentes, ea omnia afferre valeant quae ex parte activitatis

humanae ad prolis generationem requiruntur et sufficiunt (cfr. sent.

Rotai, diei 25 Aprilis 1941, coram Wynen, in qua fuse agitur de hac

subordinatione actus coniugalis et de elementis in copula essentialiter

requisitis ad hoc ut copula dici queat per se apta ad prolis generationem).

15. - Haec sub fine primario subordinatio, quae actui coniugali natu-

raliter peracto inest ex eius naturali structura, servatur et verificatur

etiam in copula sterilium aliorumque qui, ob causas actui extrínsecas,

naturali matrimonii usu prolem generare nequeunt. Ad rem sunt haec

verba Pii XI f. m. in Litt. Encycl. Casti connubii : « Neque contra na-

turae ordinem agere ii dicendi sunt coniuges, qui iure suo recta et natu-

rali ratione utuntur, etsi ob naturales sive temporis sive quorumdam de-

fectuum causas nova inde vita oriri non possit ». Neque desunt honesti

fines et motiva, cur in talibus condicionibus coniuges suo iure utantur ;

pergit nempe Pontifex, dicendo : « Habentur enim tam in ipso matrimo-

nio quam in coniugalis iuris usu etiam secundarii fines, ut sunt mutuum

adiutorium mutuusque fovendus amor et concupiscentiae sedatio, quos

intendere coniuges minime vetantur, dummodo salva semper sit intrin-

seca illius actus natura ideoque .eius ad primarium finem debita ordina-

tio » (A. A. S., vol. XXII, pag. 561).