186 S. MINI ATIS

linea praescriptiva; cap. ult. De consuetudine - Ibi: - « Li- cet etiam longevae consuetudinis non sit vilis auctoritas, non tamen est usque adeo valitura, ut vel iure positivo de- beat praeiudicium generare, nisi fuerit rationalis et legiti- me praescripta ».

Inde recolunt ab edito decreto novae methodi lapsos esse 70 annos, et ex attestationibus erui, certe saltem quadra- genaria ab hinc annis controverso onere se non amplius fuisse adstrictos ; atqui « Nullum ius (iubet lex 4 Cod. de Praescript. 30. vel 40 annorum), privatum vel publicum in quacumque persona, quod quadraginta annorum, extin- ctus est iugi silentio, moveatur ». Cui legi concinit Cap. 6 Decret. 5, reg. IX, De Praescript. - Ibi : - « Quadrage- nalis praescriptio omnem prorsus actionem extinguit ».

Praeterea instant Capellani, sua onera augeri non posse a canonicis cum semel constituta sint in Decreto novae me- thodi servitii; et quum expresse Ordinarius sibi reservaverit « di fare di tempo in tempo tutte quelle aggiunte, varia- zioni, modificazioni e spiegazioni che pel miglior servizio della prefata Chiesa ed utilità dei Cappellani inservienti saranno reputate in qualunque modo opportune ».

Neque, iuxta Cappellanos, Canonicis integrum est novas edere praescriptiones moderantes chori servitium quoties- cumque istae praescriptiones onera augescant benefìciatorum, quorum iura et officia mutari non possunt quin laedantur ta- bulae fundationis. Siquidem huiusmodi novae leges auferrent ius a tertio quaesitum, seu a beneficiato; et iura quaesita tantum Papa tollere potest. Ita De Herdt, Prax. Capnt., cap. XXXI, § 2, n. V. - Ibi : - « Capitulum revocare ne- quit, etiam accedente consensu, Episcopi, statum, ex quo alteri ius quaesitum fuit. Ratio est quia, per inferiores nullo modo potest tolli ius quaesitum tertio ».

Denique advertunt, non posse ius tertii laedi, obtentu minoris laesionis quasi ageretur de re minima, siquidem unquam minima res dici non potest iurium solemniter quae- sitorum laesio.