EXPOSITIO TEXTUS.

Dicit ergo primo (sig. 1) : 0 Tite pulcherrime, pulchritudine virtutum, nescio si aliquid scio de Theologicis symbolis (quae signa vocat quia Deus in eis significatur nobis) quod sanctus Timotheus non audiens a me, in libro symbolicae Theologiae, qui translatus non est, in quo sigillatim et discrete determinavit omnes locutiones de Deo symbolice dictas : quae in multis videntur esse prodigiales ad modum poematum, quae dicuntur quaedam insueta : et ejus non est alia ratio nisi ut producantur homines in admirationem : dicitur enim prodigium, quod procul a digito, id est, ab ostensione est.

Deinde (sig. 2) ponit duas causas necessitatis hujus artis. Prima est ex parte ipsorum symbolorum. Secunda ex parte Ipsius veritatis, quae in symbolis traditur : et haec incipit, ibi, Oportet autem et reddentes, etc.

Circa primum duo facit : primo ponit causam necessitatis, secundo manifestat per effectum, ibi, Propter quod et increduli, etc.

Dicit ergo primo, quod ideo necessarium est istas locutiones exponere : quia faciunt quamdam incongruentiam in animabus imperfectorum, quibus videtur incongruum, quod sancti Patres tradentes occultam Dei sapientiam, manifestant divinam virtutem, ad quam non est via aliqua immundis, quia non argumentis,

sed devotione acquiritur. Per quaedam occulta, id est, per quasdam alterationes et similitudines : quia priora licet non natura, tamen sunt minus nota nobis et praesumpta aenigmata, id est, quasdam allegorias quae de Deo dicere, videtur praesumptio, sicut quando manifestatur per symbola imperfectionem habentia : ut quando dicitur ebrius, vel dormiens, vel iratus : aenigma enim sumitur hic pro quolibet modo allegoriae, non secundum quod definitur in barbarismo, quod est quaestio in obscuritate verborum implicata : quia hoc non multum usitatum est in sacra Scriptura.

Deinde manifestat hanc incongruentiam per effectum, et connumerat se aliis, et dicit, quod propter ea multi, scilicet non sapientes, sunt increduli divinis eloquiis, videntes ea tradita per quaedam sensibilia, a quibus non se separant, sed in eis immorantur.

Deinde ponit secundam causam necessitatis, et dicit, quod etiam ex parte ipsius veritatis necessaria est expositio symbolorum : quia necessarium est ut per expositionem reddamus ea munda, et nuda a symbolis, et sic videamus ea non remanentes in symbolis, sicut Deus dicitur fons vitae, sicut in Psal. xxxv, 10 : Apud te est fons vitae : vel sapientiae,Eccli. I, 5 : Fons sapientiae, verbum Dei in excelsis. Videmus enim in fonte aquae materialis, qui est principium fundens aquam per se, quod tamen semper habet aquam in se stantem propter perpetuam scaturitionem : et ideo principium fontis accipitur in Deo, quod est quaedam virtus simplex : quia quod non est primum, est compositum, sed primum simplex est, quod non est in alio, sed per se movetur, et per se operatur, et numquam se relinquit, semper manens in altitudine suae naturae. Et quod dicitur fons sapientiae, significat quod ipse est cognitio omnium cognitionum, et quod per se et non ab alio principio habet quod inspiciat omnia, sicut per se fundit totam aquam flumi-