188 MAGERATEN.

Constito igitur quod Episcopus legem in casu ferens po- testatem suam non excesserit, illius decretum S. C C . In- structioni plane congruere affirmat capitulum. Etenim hoc praecise ibi statutum est, ut bonis paroecialibus in commu- nem massam immissis, annua portio vicario perpetuo per- solventur haud minor ea quantitate quam ante bonorum direptionem percipiebat. Onera si qua iam congruam paro- chialem imminuebant vel in posterum imminuerent aequum esse edicunt pro parte parocho attribuere, ut aequalitas par- ticipantium ad communem massam, iuxta Capituli macera- tensis consuetudinem et S. C mentem, plene servaretur. Cum vero post collationem bonorum paroecialium ex his simul aliisque reditibus capitularibus massa coalescat, tue- tur capitulum vectigalia ex integro communi patrimonio esse detrahenda, ita ut viritim ab unoquoque onus susti- neatur.

Parochus ideo, scribit Capitulum, ex dote devoluta ad massam, percipere nequit nisi duodecimam partem ; eo quod complementum habere debeat a massa communi per caespi- tes oneratos taxa ricchezza mobile: et proinde hoc comple- mentum pro sua entitate subiectum eidem taxae. Aliter enim massa communis, cum aliorum canonicorum detrimento con- sulere deberet huic taxae pro parocho, qui reditus percipit, et eo magis si taxa augeretur. Praeterea bona immobilia de- voluta massae communi possunt minores dare redditus ex augmenti taxarum praedialium, ex diminutione pretii mes- sium aut ex infortuniis. Qua de re si redditus ipsorum bo- norum minores fierint quota parocho debita, parochus tutam haberet suam quotam, dum massa communis seu alii unde- cim canonici pati deberent deminutionem. Quae profecto ra- tionum momenta, ut ex voto eruitur, Episcopum moverunt ut parochi congruam ab oneribus et nominatim a taxa « di ricchezza mobile » haud immunem declararet.

Nec urgeri posset, iuxta capitulum, comparatio quam vicarius perpetuus desumere vellet a taxa trigesimi pro cen- tenis. Nam haec sortem et minime annuos fructus attingit,