Liber Tertius - De Rebus 189

licentia saltem rationabiliter praesumpta eiusdem parochi vel Ordinarii loci, alius quilibet sacerdos hoc sacramentum ministrare potest.

CAN. 9 3 9 .

Minister ordinarius ex iustitia tenetur hoc sacramentum per se ipse vel per alium administrare, et in casu necessitatis ex caritate quilibet sacerdos.

C A P U T II .

De subiecto extremae unctionis.

CAN. 9 4 0 .

§ 1. Extrema unctio praeberi non potest nisi fideli, qui post adeptum usum rationis ob infirmitatem vel senium in periculo mortis versetur.

§ 2. In eadem infirmitate hoc sacramentum iterari non potest, nisi infirmus post susceptam unctionem convaluerit et in aliud vitae discri- men inciderit.

CAN. 9 4 1 .

Quando dubitatur num infirmus usum rationis attigerit, num in pe- riculo mortis reipsa versetur vel num mortuus sit, hoc sacramentum ministretur sub conditione.

CAN. 9 4 2 .

Hoc sacramentum non est conferendum illis qui impoenitentes in manifesto peccato mortali contumaciter perseverant; quod si hoc dubium fuerit, conferatur sub conditione.

CAN. 9 4 3 .

Infirmis autem qui, cum suae mentis compotes essent, illud saltem implicite petierunt aut verisimiliter petiissent, etiamsi deinde sensus vel usum rationis amiserint, nihilominus absolute praebeatur.

CAN. 9 4 4 .

Quamvis hoc sacramentum per se non sit de necessitate medii ad salutem, nemini tamen licet illud negligere; et omni studio et diligentia curandum ut infirmi, dum sui plene compotes sunt, illud recipiant.

C A P U T III .

De ritibus et caeremoniis extremae unctionis.

CAN. 9 4 5 .

Oleum olivarum, in sacramento extremae unctionis adhibendum, debet esse ad hoc benedictum ab Episcopo, vel a presbytero qui faculta- tem illud benedicendi a Sede Apostolica obtinuerit.

CAN. 9 4 6 .

Oleum infirmorum parochus loco nitido et decenter ornato in vase argenteo vel stamneo diligenter custodiat, nec domi retineat nisi ad nor- mam can. 7 3 5 .