190. De s. Antonio Eremita.

1. O Antoni, sancte pater,
Salutaris vitae crater,
Quae nos turbat multis malis,
Pestis epidimialis
Ut a nobis exstirpetur,
Tua virtus operetur.

2. Es signifer et lucifer,
Sis noster ergo scutifer,
Ne morbus hic nos feriat,
Precamur te, quod pereat
Radix eius atque fomes,
Malus est nam ipse comes.

3. Tamquam fur in nocte venit,
Tunica non, quam invenit,
Vel pallio nos spoliat,
Sed pelle nos excoriat,
Et non solum privat pelle,
Aufert vitam suo felle.

4. O Antoni, tanta caede
Ne caedamur, intercede
Mox ad Deum mente pura,
Sua ne nos creatura
Per ipsius morbi ramnum
Patiamur illud damnum.

5. Morbus hic contagiosus

Ne nos tam repente necet,
Te, confessor alme, decet
Arte tua nos mederi,
Namque scimus illud vere,

6. Si vis, potes nos mundare
Et hunc morbum effugare.
Fuga ergo venenosum
Morbum hunc et dolorosum
Praeservando non habentes
Et sanando patientes.

7. Nos videmus veris signis,
Infernalis quod est ignis ;
Morbo passim liberantur
Per te, pater, et sanantur ;
Placa Deum tua prece,
Nos ut salvet ab hac nece.

8. O Antoni, te precamur
Confidenter et affamur,
Nil Deus tibi denegat,
Cuius manus nos protegat,
A peste momentanea
Et morte subitanea.