1 9 0 Acta Apostolicae Sedis - Commentarium Officiale

vel magni momenti codicibus undique haud tenui sumptu compa-

ratis.

Quae tamen ab ostendenda afflictis hominibus benignitate eum ne-

quaquam avocabant. Omnes enim, quotquot túrbida illorum temporum

eversio ac dissolutio molestiis affecerat atque in duram adduxerat ege-

statem, lenibus solabatur verbis providisque levabat adiumentis. Quin

immo imm. mem. Pium VI, Decessorem Nostrum, qui in exsilium elec-

tus fuerat, omni coluit officio eiusdemque animi moestitiam lenivit.

Cum vero Societas Iesu coepit apud aliquas gentes in pristini vigoris

spem sensim revirescere, Iosephus, etsi iam aetate provectus, impavidus

quasi in aciem processit.

Quamquam enim exoptabat in sodalium numerum ascribi, qui in

Sarmaticis oris securi deversabantur, tamen ad Parmensem regionem,

quo Ignatiani Sodales instituendae iuventutis animorumque iuvando-

rum gratia vocati fuerant, summa alacritate festinavit ; ibique in populi

utilitatem in tironumque institutionem, quorum magister ac moderator

fuerat renuntiatus, impiger adlaboravit. Interea autem eius virtutis fama

existimatioque ita succreverat, ut complures praeclarissimi viri. un-

dique ad ipsum venirent, lumen solamenque peti turi, animique sui ab-

dita aperituri.

Hanc ob virtutis opinionem, anno millesimo octingentesimo tertio,

annum agens quintum et sexagesimum, Italicae religiosorum virorum

provinciae moderandae magister fuit electus ; quam inter adversa et pro-

spera ad extremum usque vitae spiritum prudentissime gubernavit.

Primum igitur Neapoli, tres annos, sacrae praefectus familiae, eam

ad pristinam Ignatianae vitae rationem constanter rexit, nec regia auc-

toritate nec aliis difficultatibus a consilio deterritus. Cum enim ad Nea-

politanam Domum, laeto reflorescentem auspicio, complures Sodales

e mundi vortice undique ex Italia revolassent, eos Iosephus summa pru-

dentia et aequitate religiosae servitutis ac paupertatis legibus quam

aptissime devinxit; eorum tristitias benigna ingenii suavitate niulsit;

omnium necessitatibus providus serviit; dicere solitus se filios suos a

quibusvis Societatis praeceptis servandis liberare posse, minime autem

a caritatis imperio; quod vel unum si exsequerentur, omnia enimvero

ipsis feliciter esse eventura.

Quamvis vero suorum praecipue Sodalium regimini prospiceret, alio-

rum tamen hominum saluti non deerat, inopes, aegros, ab omnibus de-

stituios, in vincula conditos amantissime invisens atque iuvans, stipe in

frequentissima urbe ostiatim quandoque emendicata.