PENSIONUM 191

IL Quare non Beneficii consocius appellari posset Pensio- narius , sed recte fructuum Beneficii consocius in parte certa ex extraneo titulo.

III. Hinc onera, quae Beneficiorum proprietatem immediate percellunt, Pensionarium non perferre, nisi forte talibus oneribus proprietas gravetur, ut canonica aequitas postulet, ut in subsi- dium Pensionarius quoque concurrat.

IV. Neque generatim posse dici, onera fructibus Beneficio- rum immediate superposita, pensionem ipso iure Pensionano im- minuere, quum Pensionarius sit consocius in parte certa.

V. Neque aequitatem canonicam suadere, ut semper, immi- nutis fructibus, minuatur pensio, quum ex extraneo titulo pensio imponatur, qui eiusmodi esse potest, ut canonica aequitas suffra- getur magis Pensionano, quam titulari.

VI. In praesentibus Italiae adiunctis Beneficiarios non ami- sisse ius proprietatis, quamquam a possessione fuerint violentia expulsi: neque ius amisisse fructus percipiendi ex eadem pro- prietate derivans, quamquam eorum loco aliqua reddituum por- tio ab incompetenti auctoritate adsignetur.

VII. Manente itaque arbitraria portione, quae loco fructuum genuinorum aliquo modo consideretur, manere quoque ius Pen- sionariis certam partem habere ex eadem portione.

VIII. Aequitatem tamen canonicam postulare, ut pro immi- nutione fructuum, habita ratione tituli pensionum, congrua quan- titatis ceterorumque adiunctorum, pensiones, auctoritate eccle- siastica interveniente, imminuantur vel etiam eliminentur (1).

(1) Causa formalis, qua promanare videtur praxis imponendi Beneficiis pinguioribus pensiones, est illud evan- gelicum dictum: Quod superest date pauperibus. Quum tamen Ecclesia quo- que indigeret mediis subveniendi illis, qui de Ecclesia optime essent meriti, ex superfluis Beneficiorum redditibus partem aliquam auctoritate sua sub- traxit, iisque tribuit. Exinde evenit, ut pinguioribus tantum Beneficiis pen- siones imponerentur; et quandam de- rogationem subiit ea lex ecclesiastica his verbis concepta: tit Beneficia sine

diminutione conferantur. Firma ta- men regula mansit, ut pensio non im- poneretur Beneficiis, quae ad hone- stam tantum sustentationem essent satis. Quum tamen, suadentibus re- rum adiunctis, impositio pensionum frequentior evaserit, regula quoque statuta est, ut pensio excedere non deberet tertiam partem fructuum. Hae regulae in Apostolica Dataria (quae sola antiquitus pensiones imponebat), satis fuerunt servatae.

Sed quum locorum Ordinarii, inva- lescente consuetudine, pensiones im