CAIETANA 191

tuntur: nam summo studio ille curat paroeciae administra- tionem pro idoneitate qua fruitur, et a populo praediligitur. Excepit etiam parochus contra nonnullos testes veluti sibi personaliter inimicos; contra alios veluti pecunia corruptos. At hoc pariter ipse non evincit; unde gratuita eius assertio, gratuito quoque reiicienda videtur.

Imo et ulterius procedi forsan potest et retorqueri argu- mentum, atque dici, testes a parocho pro se inductos, pe- cunia aliquando corruptos vel alio modo coercitus fuisse. Quandoquidem duo ex istis unam libellam a parocho acce- pisse confessi sunt.

Relate vero ad aliam exceptionem, quam pariter eleva- vit, parochus sibi inimicum declarans iudicem in hac causa electum, respondet promotor fiscalis hanc Vicarii contra parochum inimicitiam, ex feminilibus dissidiis ortam atque in Vicarium iudicem transfusam, tabellam sapere.

Quin dicatur nonnullos testes non fuisse inferrogatos iuxta articulos a parocho ad rem propositos; quandoquidem curia si non quoad formam saltem quoad substantiam arti- culos proposuit, et secundum eos interrogavit.

Ex hisce omnibus itaque de iudice et testibus vindicatis, in vado quoque posita videretur veritas eorum quae contra pa- rochum oggesta sunt. Superest tamen dicendum de omissa monitione et poenarum gradatione, quam Ordinarium sequi debuisse patronus parochi propugnat.

At vero monitum fuisse parochum apparet tum ex testi- monio sacerdotis Chinappi, qui defunctum Archiepiscopum S. Visitationem peragentem comitatus est ; tum ex testi- monio sacerdotum Giordano et Peschillo qui eiusdem prae- sulis cancellarii fuerunt. Recentius vero Parochum pro mo- nitione habere debuisse illam ipsam suspensionem quam pas- sus est ab hodierno Ordinario.

De gradatione vero poenarum haec quidem servanda est pro clericis maioribus vel minoribus beneficium non cura- tum habentibus, prout notat De Angelis in lib. 3 Decret, tit. 2 n. 2 non vero pro parochis; contra quos expeditius