MELEVITAN A 191

Observanda porro est particula et praecedentis canonis: « dotabit eam et habebit uxorem ». Ubi quamvis DD. su- perius citati una cum Pirhing d. tit. num. 41, Engel ib. num. 11> aliisque, innixi sequenti cap. 2> De adult. et stup. necnon tribunalium praxi et Rotae opinione expressa e. g. in decis. 779, p. 4 Divers, sustineant copulativam et in casu aequivalere ac intelligi prorsus debere pro disiun- ctiva vel; ita nempe ut deflorator possit adigi ad alteru- trum, aut ad dotandum aut ad nubendum , non vero ad utrumque; tamen concordes sin minus sunt omnes in hoc, quod puellae defloratae eiusque parentibus reservatum sit seligere id quod sibi melius placeat, dotem nimirum aut matrimonium. Imo deflorator per se ac primario teneretur ad ducendam puellam, et nonnisi subsidiarie ac subordinate quatenus puella cum ipso copulari nequiret, ipsam dotare adigeretur. Id sane expressis verbis cavetur in conclusione cap. i cit. De adult. etc. - ibi - « Si vero pater virginis » eam dare noluerit, reddet pecuniam iuxta modum dotis.> Unde bene concludit Reiffenstuel loc. cit. num. 87: « Si puella per vim, metum gravem iniuste incussum, dolum, aut importunas preces sit seducta et pater eius recuset matrimonium cum seductore ac déflorante, tenetur hic de- terminate ad dotandam illam nec liberatur ab hoc onere, si dicat: in satisfactionem volo ducere illam in uxorem. »

Neque valet excipere quod probandum sit utrum virgo ultro se obtulerit, peccatoque libenter consenserit, an potius fuerit per dolum, vim, metum aut importunas preces se- ducta: quandoquidem « sicut quaevis in foro externo prae- sumitur virgo, ita in eodem foro quaevis praesumitur a viro seducta, et consequenter consequuta ius petendi ab eam cognoscente vel ut ducat vel ut dotet: » veluti loquitur Reiffenstuel I. c. num. 85 citans plures DD. et arg. I. 1, c. De rap. Virg. et I. 3, §. Si quis volentem ff. De liber, hom. exhib.

QUAE ADVERSANTUR PUELLAE. Verum ex altera parte stat quod sponsalia, esto quidem quod existant, tamen nullo