194 Super adsistentia infirmorum

gendos cuiuslibet sacerdotis praesentia plurimum valet, maxime

tamen illa parochi iuvabit, quia cum sit a Deo constitutus

illius animae pastor et custos, credendum profecto est, Deum

summe misericordem uberiora charismata esse largiturum pro

salute animae, cuius cura ei est demandata. Parochus igitur

infirmo se subtrahens post administrata Sacramenta privat

illum singulari beneficio, quod ex pastorali eius assistentia in

extremo vitae discrimine sperare potest. Attamen quia mul-

tiplex est parochorum occupatio, proinde facile evenire potest,

ut duo concurrant officia quae simul perfici nequeunt ita ut

visitatio et assistentia morientium saepe saepius omitti debeat.

Ideoque Rit. Rom., hunc praevidens casum, statuit: « Quod si

parochus legitime impeditus, infirmorum ut quando plures sint,

visitationi interdum vacare non potest, id praestandum curabit

per alios sacerdotes ». Licet nunc Rituale Romanum modo ge-

nerali ita locutum sit, non distinguens inter varios infirmorum

gradus, nihilominus admittendum putarem etiam prae oculis

habuisse casum, quo quis in extremis sit constitutus.

Quapropter praetermissis Synodis Provincialibus et Dioece-

sanis statuentibus Parochum per seipsum vel per alium sacer-

dotem teneri ad praestandam moribundis adsistentiam, satis

sic mihi referre verba S. Caroli Borromaei in Conc. Medio-

lan. IV ubi statuit, ut procuretur alius sacerdos in casu, quo

parochus legitime impeditus fuerit morientibus assistere, ibi :

« Ubi hoc officium (administrationem SS.) pie accurateque

K praestiterit (parochus) si aeger adhuc vivit aut animam agit,

« ne eidem praesens adesse omniaque salutaria officia prae-

« stare omittat. Si vero adesse aliquando non potest vel quia

« aliis graviter aegrotantibus Sacramenta ministrare necesse

« habet vel quia in necessariis parochialis curae occupatio-

« nibus aliis impeditur, tunc ea pietatis oficia illi a sacerdote,

« si quis alius eo loco est, sollicite praestari curet ».

Circa quaestionem, quae in quinto dubio proponitur, obser-

vandum puto cum Possevinio loc. cit. qui quaerens: An Cura-

tus teneatur apudmoribundum manere die ac nocte? Respondit: