EPISTOLA 195

dibus et violentia incidisset. - Extat huius rei exemplum insi- gne in fidelibus exorientis Ecclesiae, dignum plane quod omni- bus deinceps futuris ad imitandum proponeretur. Petrus, vica- rius Christi Domini, s u m m u s Ecclesiae antistes, in vincula, He- rodis scelesti iussu, traditus erat certaeque destinatus mor t i ; illinc ut evaderet nihil in quoquam erat opis, nihil auxilii. At illud vero auxilii non deerat quod precatio sancta a Deo con- ciliat: scilicet Ecclesia, quod divina refert historia, impensissi- mas pro illo preces fundebat: Oratio autem fiebat sine inter- missione ab Ecclesia ad Deum pro eo (1) : agebatque omnes eo ardentius precandi studium, quo acrior aerumnae tantae solli- citudo mordebat. Ut vero orantibus vota successerint, comperta r e s est : Petrum mirifice liberatum christianus populus memori semper laetitia concelebrat. - Insignius autem exemplum divi- numque edidit Christus, quo Ecclesiam suam, non solum prae- ceptis, verum etiam de se ipse ad omnem erudiret et formaret sanctitatem. Qui namque in omni vita tam frequentem et effu- s a m precando operam dederat, ipsemet sub horas extremas, quum in Gethsemani horto, perfuso immensa amaritie animo, oblangueret ad mortem, tum vero Patrem, non orabat modo, sed prolixius orabat (2). Neque sibi profecto id fecit, nihil ti- menti nihil egenti, Deo; sed fecit nobis, fecit Ecclesiae s u a e ; cuius futuras preces et lacrimas iam tum libens volensque in se recipiens fecundas gratiae efficiebat.

Ubi vero per mysterium Crucis generis nostri salus peracta, atque eiusdem administra salutis, Ecclesia, tr iumphante Christo, condita in terris riteque constituta est, novus ex eo tempore in populum novum ordo providentis Dei incepit valuitque. - Di- vina consilia addecet magna cum religione intueri. Filius Dei aeternus, quum, ad hominis redemptionem et decus, hominis naturam vellet suscipere, eaque re mysticum quoddam cum uni- verso humano genere initurus esset connubium, non id ante perfecit quam Uberrima consensio accessisset, designatae Ma- tris, quae ipsius generis humani personam quodammodo age- bat, ad eam illustrem verissimamque Aquinatis sententiam : Per annuntiationem expectabatur consensus Virginis, loco to- tius humanae naturae (3). Ex quo non minus vere proprieque

(1) Act. XII, 5. (2) Luc. XIII, 5. (3) III. q. XXX, a. 1.