196 EPISTOLA

té) Ioan. 1, 17.

affirmare licet, nihil prorsus de permagno illo omnis gratiae thesauro, quem attulit Dominus, siquidem gratia et veritas per Iesum Christum facta est (1), nihil nobis, nisi per Mariam, Deo sic volente, impertiri : ut, quo modo ad s u m m u m Patrem, nisi per Filium, nemo potest accedere, ita fere, nisi per Matrem, ac- cedere nemo possit ad Christum. - Quantum in hoc Dei consi- lio et sapientiae et misericordiae elucet! quanta ad imbecillita- tem fragilitatemque hominis convenientia ! Cuius namque bonita- tem credimus laudamusque infinitam, eiusdem infinitam credi- m u s et veremur iustitiam : et quem amantissimum Servatorem^ sanguinis animaeque prodigum, redamamus, eumdem non exo- rabilem iudicem pertimescimus : quare factorum conscientia trepidis opus omnino deprecatore ac patrono, qui et magna ad Deum polleat gratia, et benignitate sit animi tanta, nullius ut recuset desperatissimi patrocinium, afflictusque iacentesque in spem erigat clementiae divinae. Ipsa praeclarissima Maria : po- tens ea quidem, Dei parens omnipotentis, sed, quod sapit dul- cius, facilis, perbenigna, indulgentissima. Talem nobis praestitit Deus, cui, hoc ipso quod Unigenae sui matrem elegit, maternos plane indidit sensus, aliud nihil spirantes nisi amorem et ve- n iam; talem facto suo Iesus Christus ostendit, quum Mariae subesse et obtemperare ut matri filius sponte voluit: talem de cruce praedicavit, quum universitatem humani generis, in Ioanne discipulo, curandam ei fovendamque commisit; talem denique se dedit ipsa, quae eam immensi laboris [haereditatem, a mo- nente Filio relictam, magno complexa animo, materna in om- nes officia confestim coepit impendere. = Tam carae miseri- cordiae consilium in Maria divinitus institutum et Christi testa- mento ratum, inde ab initio sancti apostoli priscique fideles summa cum laetitia senserunt ; senserunt item et docuerunt venerabiles Ecclesiae Patres, omnesque in omni aetate christia- nae gentes unanimae consensere : idque ipsum, vel memoria omni litterisque silentibus, vox quaedam a cuiusque christiani hominis pectore erumpens, loquitur, disertissima. Non aliunde est sane quam ex divina fide, quod nos praepotenti quodam impulsu agimur blandissimeque rapimur ad Mariam ; quod ni- hil est antiquius vel optatius, quam ut nos in eius tutelam fi- demque recipiamus, cui consilia et opera, integritatem et poe-