Ex S. Congr. Consistoriali

aetate Apostolica christianam fidem amplexatae sunt, constan- terque retinuere, atque Episcopali Sede sunt insignitae, fuit semper Romanorum Pontificum sollicitudo. Quod quidem ideo ipsi peregerunt, ut et virtuti honorem debitumque tribuerent praemium, et populos ad meliora aemulanda charismata al- licerent. Iamvero inter civitates, civium non solum copia sed christiana pietate illustres, merito est accensenda civitas graeco nomine Ancon seu Ancona dicta, a Syracusanis Dionysii tyrannidem aufugientibus, Strabone teste, in littore Adriatici maris, in sinu qui a Sancto Cyriaco in praesens nuncupatur, condita, cuius cives nunc ad sexaginta fere millia numeran- tur ; urbs totius Piceni facile princeps, ad quam ex omnibus huius regionis partibus, quandoque etiam ex finitimis cives conveniunt sive ad civilia sive etiam ad ecclesiastica per- tractanda negotia. Huius urbis sub romanis imperatoribus opes, Traiani imperatoris portus et arcus eidem dicatus, alia- que quae adhuc supersunt monumenta testantur. Nec media aetate Anconitanae civitatis gloria imminuta est, uti obsi- diones contra Gothorum et Saracenorum incursus, et victo- rias de Friderici cognomento Barbarossa Germanici impera- toris copiis partae praeclare ostendunt.

Anconitana ecclesia et ipsa vetustissima est, cum sua primordia ad aetatem referat Apostolicam. Revera Sanctus Augustinus, de Anconitanae ecclesiae origine loquens, eam paulo post Sancti Stephani martyrium constitutam testatur ; idemque, Hipponae ad suos fideles sermonem habens, tem- plum in memoriam divi Protomartyris in eadem urbe Ancona dicatum commemorat, illudque per totum christianum Orbem miraculorum gloria quae inibi Sancti Martyris deprecatione operâbantur clarum praedicat.

Episcopalis Anconitana Sedes floruit iam inde antiquitus praeclarissimarum virtutum exemplis. Siquidem haud longo intervallo suorum ordinem Episcoporum vidit duobus sancti- tatis distinctum luminibus, Primiano et Cyriaco martyribus