196. De sancto Laurentio.

1. Ad te, Deus, clamo reus,
Dona mihi veniam
Dans, ut quaeram opem veram,
Adde, ut inveniam.
2. De profundo corde fundo
Lacrimarum flumina,
Mortis metu largo fletu
Mea madent lumina.
3. Meos planctus ad te sanctus
Martyrum grex provehat
Et affectum in me rectum
Generet ac foveat.
4. Te, Laurenti, mihi flenti
Poscente solatia
Det post luctum luctus fructum
Summi regis gratia.
5. Martyr Dei, cordis mei
Maculas extermina,
Fac bonorum in me morum
Pullulare germina.

6. Unde ductus crescat fructus
Cremento multiplici,
Habens scutum non occultum
Cultoris mirifici.

7. Martyr digne, tuam igne
Tortor carnem torruit

Nec cremare, Deo care,
Te vivum abhorruit.

8. Vere bonum te carbonum
Prohavit congeries
Et poenarum aliarum
Multiformis series.

9. Vis tormenti tuae menti
Nequaquam praevaluit,
Carne usta mens robusta
Coeli flamma caluit.

10. Reddens grates, cum te crates
Cruciaret ferrea,
Da, ut aeque vincam quaeque,
Moles quae vult terrea.

11. Tormentorum tu tuorum

Vicisti incendia,

Vitiorum da meorum

Mihi refrigeria.

12. O levita, cujus vita

Vitam veram meruit,
Vitae finis te divinis
Legibus inseruit.
13. Da, ut ita fruar vita,

Ne mortem promerear,
Peccatori da sic mori,
Ut ad vitam provehar.