EPISTOLA 201

(1) Hebr. V, 7.

verum in eo perseveranter consistant, sine intermissione consi- stant. Prima sit aliis cura de summo borio, aeterna omnium salute, deque incolumitate Ecclesiae exposcenda : tum licet ce- tera bona ad u s u m commoditatemque vitae petant a Deo, modo voluntatis eius aequissimae acquiescant, eidem pariter, optata vel concesserit vel abnuerit, agentes gratias, beneflcentissimo patri : ea denique religione et pietate cum Deo versentur, qua decet maxima et oportet, qua viri sancti consueverunt et ipse egit sanctissimus Redemptor et Magister noster, cum clamore valido et lacrimis (1).

Hic officium et paterna caritas postulat, ut in universos Ecclesiae filios non p recum modo, sed etiam poenitentiae san- ctae a largitore bonorum Deo spiritum imploremus : quod dum toto animo facimus, omnes et singulos ad hanc ipsam virtutem, cum altera coniunctissimam, pari studio adhortamur. Scilicet facit precatio ut animus sustentetur, instruatur ad fortia, ad di- vina conscendat: facit poenitentia ut nobismetipsis imperemus, corpori maxime gravissimo, ex veteri noxa, rationis legisque evangelicae inimico. Quae virtutes, perspicuum est, aptissima inter se cohaerent, inter se adiuvant, eodemque una conspirant, ut hominem, caelo natum, a rebus aaducis abstrahant evehantque propemodum ad caelestem cum Deo consuetudinem : fit con- tra, ut cuius animus cupiditatibus aestuet illecebrisque sit emol- litus, ieiunus ille fastidiat suavitates re rum caelestium, neque alia sit precatio eius nisi frigida vox et languida, indigna sane quam Deus excipiat. - Sunt ante oculos exempla poenitentiae hominum sanctorum, quorum preces et obsecrationes, ea ipsa causa, magnopere Deo placuisse atque etiam ad prodigia va- luisse sacris fastis docemur. Mentem illi et animum libidinesque assidue regebant, domabant : doctrinae Christi Ecclesiaeque eius documentis ac praeceptis summa solebant consensione et de- missione adhaerescere : velle, nolle nihil, nisi Dei numine ex- plorato, nihil quidquam agendo spectare, nisi eius gloriae in- crementa : cupiditates acriter coercere et frangere, corpus dure inclementerque habere, iucundis rebus neque iis noxiis virtutis gratia abstinere. Quare merito poterant, quod Paulus Apostolus de se, idem ipsi usurpare : nostra autem conversatio in caelis